ملاحظات محیطی در طراحی و بهسازی خیابانهای شهری

علیرغم کوشش های انجام شده و گفتگوی بسیار از توسعه پایدار و طراحی اکولوژیک در مجامع تخصصی ، کیفیات محیطی شهرهای بزرگ کشورمان به دلایلی از جمله عدم باور بسیاری از کارفرمایان ، برنامه ریزان و طراحان از وخامت شرایط کنونی محیط زیست ، و فقدان یک برنامه و سیاست جامع محیطی ، با افت روزافزونی مواجه شده است . به این موارد می باید فقدان مفاهیم و اصول روشن را در ارتباط با راه حل های پایدار اضافه نمود . به لحاظ اخیر،هدف از این مقاله ، تاکید بر ملاحظات محیطی در جهت دستیابی به *پایداری*و *سرزندگی و حیات شهری*، از طریق ارائه اصولی در طراحی خیابان های شهری است . بهسازی و سازماندهی معابر شهری،نیاز به رویکردی جامع در ارتباط با برنامه ریزی ، مدیریت و طراحی فضا دارد . نقش طراحی از این جهت مهم و هدایتگرست که می تواند زمینه زندگی متعادل تر و خود کفاتری را از نظر منابع و بستر سرزنده تری را از نظر روح مکان ایجاد نماید . در همین راستا سه اصل کلی : نظم دهی به محیط در یک چارچوب اکولوژیک،توجه به محدودیت های مربوط به مصرف انرژی، و اولویت دادن به احیا ، مرمت و بازیافت به جای تعریض و احداث ، می توانند در پایداری شهری ، ارتقای کیفیت فیزیکی خیابان و نیز سرزندگی و حیات شهرها نقش مهمی داشته باشند ، پس از بررسی اجمالی معضلات و مشکلات خیابان های شهر تهران ، به نکاتی در جهت ساماندهی مورد تحقیق با توجه به اصول فوق اشاره شده است .