برنامه ریزی محله-مبنا، رهیافتی کارآمد در ایجاد مدیریت شهری پایدار

در دههای اخیر، بسیاری از سازمان ها و نهادهای مدیریت و برنامه ریزی بر ترویج نوعی نگرش مشارکتی برای تشویق مدیریت و برنامه ریزی از “پایین به بالا” و تاکید بر اجتماعات محله ای به منظور توانمند سازی آنها و نظارت بر اقدامات توسعه ای تأکید داشته اند.مقاله حاضر که در پی تبیین نقش و جایگاه “رهیافت محله مبنا” به منظور استفاده از آن در نظام برنامه ریزی و مدیریت شهری است سعی دارد که ضمن توضیح اجمالی چگونگی تغییر و تحول در پارادیم شهرسازی: عوامل بروز و ظهور نگرش جدید به مدیریت و برنامه ریزی شهری را بررسی کرده، مشخصه های رویکرد جدید را تبیین کرده و ظرفیت های آن را در نظام مدیریت شهری ارائه نماید. بررسی نظریات، دیدگاهها، مشخصات و مفهوم برنامه ریزی محله مبنا نشان داد که رویکرد مذکور در جستجوی تعامل اجتماعی بوده و مشارکت بازیگران محلی را در دستور کار قرار داده است، تسهیل کننده و هماهنگ کننده بوده و کمتر به مداخلات کالبدی قضایی پرداخته و با نگاه فرایند گرا به پایداری تصمیمات در سطوح مختلف خواهد انجامید.