قوه خیال و عالم مثال در آراء و اندیشه امام محمد غزالی

هنر اسلامی ظرف دویست سال گذشته مورد توجه و تأمل جدی محققان و مستشرقان بوده است. گروهی این هنر را هنری مقدس با بنیان های نیرومند حکمی و عرفانی می دانند، گروهی حضور عنصر اسلامیت در هنر اسلامی را کاملاً نفی می کنند و گروهی آرای دسته اول را غیر مستند بر ادله و شواهد تاریخی می دانند. این تشتت آراء محصول برخی عوامل است: عواملی چون فقدان منابع کافی و لازم در اثبات بنیان های حکمی و عرفان هنر اسلامی، فقدان مطالعات متدیک و علمی توسط محققات و هنرشناسان بومی و نیز قرار گرفتن برخی از بنیان های نظری هنر در اثبات مفاهیم کلامی و تئولوژیک. این مقاله با تعمق در متون حکمی جهان اسلام سعی کرده است مفاهیمی چون قوه خیال، عالم مثال و نیز ذوق را در آراء امام محمد غزالی مورد توجه و تأمل قرار دهد. تعمقی که به نظر نگارنده نتایج مهمی نیز داشته است.