افول کتاب آرایی و طلیعه پیگرنگاری (نقاشی دوره افشاریه)

در این مقاله فرضیه نگارنده مبتنی بر این نکته بود که با افول کتاب آرایی که تقریبا از اواخر دوره صفوی شروع می شود، پیکر نگاری به مثابه ابزاری برای کسب اعتبار فرهنگی و تبلیغ درباری شکل گرفته و نمونه آن وجود پیکرنگاری های متعدد از نادرشاه و جانشینان اوست که امروزه از این دوره باقی است. تنها کتابی که به دستور میرزا مدیخان استرآبادی هنرپرور این دوره کتاب آرایی شد کتاب جهانگشای نادری است که ظاهرا محمد علی نقاشباشی دربار حدود سیزده نگاره بر آن نقش زده که جملگی در ارتباط با جنگ ها و پیروزی های نادر است. درکنار این پیکر نگاری ها و کتاب آرایی نقاشی ازنوع لاکی هم که از اواخر دوره صفوی شروع شده بود بر روی قلمدان ها ، قاب آیینه ها، صندوقچه ها، روی جلد کتاب ها و غیره رونق بیشتری یافت و نقاشانی چون محمدعلی، علی اشرف، محمد باقر و بعدها محمدصادق در قلمرو آثاری ماندگار تولیدکردند که امروزه در موزه ها و مجموعه های خصوصی نگهداری می شود. در این مقاله تلاش شده تا از لابلای متون و آثار بر جای مانده نقاشی دوره افشاریه بازسازی و ویژگی ها و خصوصیات آن شناسانده شود.