دستور زبان موسیقی پیشرو: بررسی نسبت میان موسیقی معنوی، فرهنگ ایرانی و عرفان اسلامی

موسیقی ایرانی مانند دیگر هنرهای ایرانی در طول سالیان متمادی پیوندی عمیق با فرهنگ بومی و تعلقات مذهبی و معنوی مردم ایران برقرار نموده است ، پیوندی که اگر مستحکم تر از پیوند سایر هنرهای ایرانی با فرهنگ اسلامی نباشد ، ضعیف تر هم نخواهد بود به عبارت دیگر ، بستارهای معنوی دستور زبان موسیقی سنتی را تشکیل داده اند . آن چه بیش از همه چیز بر چگونگی فرگشت آن تاثیر گذار بوده و خط مشی تعالی آن را تعیین کرده ، حکمت و عرفان اسلامی می باشد . حکمت و عرفان اسلامی از دو جهت در شکوفایی و موسیقی موثر بوده اند ، نخست آن که ارزش های اسلامی با ایجاد رابطه ای انسانی و معنوی میان استاد و شاگرد زمینه آموزش و صحیح و کارآمد موسیقی را فراهم می آورد . دوم آن که اموزه های عرفانی و اسلامی توانست با هدایت موسیقی به عرصه های معنوی پیوندی قوی و موثر میان ارباب فن و مخاطبان عمومی فراهم آورد . این آموزه ها سازنده ی حقایقی است که می تواند در تدوین دستور زبان موسیقی ، پیشرو ، در ایران معاصر مورد توجه و بهره برداری قرار گیرد ، هر چند مفاهیم اسلامی چنان با منش و خصال ایرانی ، پیوندی ناگسستنی دارد که حرکت به سوی باززنده سازی موسیقی ایرانی و دستیابی به یک موسیقی متعالی و پیشرو ، جز ازطریق آن ممکن نیست .