مروری بر ناکارآمدی طرح های تفضیلی متداول در بافت ارگانیک مسکونی

گذربندی و تحمیل بی مطالعه آن بر کالبد شهر از ایرادات اصلی وارد بر طرح های شهری است که سال ها بدون آن که مشخصات و ملاحظات لازم را در بر داشته باشند ، نام طرح تفصیلی را یدک کشیده اند . مداخله ای که صرفا برای ایجاد دسترسی در بافت های قدیمی صورت گرفته ، یک اقدام شهر سازانه نبوده و بیشتر از ویژگی های پروژه های راهسازی که مناسبتی با این بافت ها ندارند ، پیروی می کند ، وخامت حرکت هایی از این دست در بافت های ارگانیک مسکونی صدمات بیشتری ار به همراه داشته است . مطالعه انجام شده روی یک بافت ارگانیک مسکونی محله امامزاده قاسم در شمال تهران ناکارآمدی طرح تفصیلی سنتی را در چنین بافتی نشان می دهد .درمطالعه حاضر سعی شده تا برای بافت ارگانیک یک محله قدیمی از طریق به کارگیری آموزه های شهر گرایی نوین و معاصر سازی شهری ، یک طرح پیشنهادی مطرح گردد . در این طرح محدود کردن دسترسی های سواره ایجاد یک محیط پیاده مکانیابی مراکز جدید محله ای تاکید بر حمل و نقل عمومی و ... به عنوان راهکارهایی جایگزین در مواجهه با این گونه بافت های مد نظر بوده است .