هنر - عرفان، موسیقی

دین ، هنر ، ادب، عرفان، در فرهنگ الهی ما پیوندی ناگسستنی دارند که گاه به آن توجه کافی مبذول نمی شود، سر آن وقتی پدیدار می گردد، که این احساس و الهام در ما به وجود آید که این معارف انسانی جنبه ذوقی و شهودی دارند. به ویژه عرفان و موسیقی در فرهنگ سنتی ما همواره با وجد و ذوق و سماع و شور و حال عارفانه همراه بوده است: هنر سماع و نغمات روحانی آن در فرهنگ عرفانی و سیر و سلوک انسانی تاثیر داشته است اصوات و آهنگ های حزن آور در این نوع موسیقی سنتی و معنوی. با ساختمان روانی و قدسی نفس و حزن درونی آن نوعی موازنه و تناسب برقرار کرده است و همین کیفیت انطباق باطنی نفس با نغمات آسمانی موسیقی عرفانی است که انسان را از کثرت تعلقات و تشتت خاطر می رهاند و باعث وحدت و ثبات و آرامش خاطر، در نفس می گردد و از لحاظ معرفتی نیز این نوع سماع و موسیقی روحانی بر مبانی حکمت ذوقی ( و عرفان علمی مبتنی است و منعکس کننده حقایق ثابت و ازلی برگرفته از عالم غیب) است.