چگونگی الگوپذیری و تجدید سازمان استخوانبندی محله

الگوها برداشتی تجریدی هستند برگرفته از مفاهیم و ادراکات مشترک انسان های ساکن در فضا و محیط کالبدی ، که به کمک نمادها،نشانه ها ، نیازها و هنجارها تجلی ظاهری می یابند . این الگوها پیچیدگی های محیط را قابل درک کرده و فضای مدرک و ملموس را ایجاد می کنند . بنابراین بدون داشتن تصویری روشن از آن مفاهیم و ادراکات داشتن الگویی از هنجارها و رفتارها ممکن نمی باشد . به دیگر سخن الگوها بیانگر آرمان های مردم هستند . آرمان هایی که از لا به لای تمایلات فطری و باورهای انسانی استخراج شده و سپس عینی ملموس و قابل مشاهده می شوند. محله، ساخت و بافت آن و چگونگی شکل پذیری و شکل گیری ان یکی از این الگوهاست . ضرورت شناخت مفاهیم فضا از سویی ، شناخت ویژگی های فرهنگی ، بومی و تاریخی محله از دیگر سو و نیز معیارهای شناخت استخوان بندی می تواند مارا به ساخت الگوهای ذهنی رهنمون شده و توانایی شناسایی عناصر استخوانبندی محله را ممکن سازد . این امر تعریف دستور زبان و واژگان ساخت محله را هموار ساخته و کاربست آنها را باری عینیت بخشیدن به الگوهای ذهنی میسر می سازد .