ارتباط بین مدیریت زمان با خلاقیت کارکنان ادارات تربیت بدنی

در عصر جدید کارایی و اثربخشی بالا مهمترین هدف سازمان ها محسوب می شود. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین مدیریت زمان با خلاقیت کارکنان ادرات تربیت بدنی استان گلستان می باشد.این تحقیق از نوع میدانی است. جامعه آماری این تحقیق را کلیه کارمندان ادارات تربیت بدنی استان گلستان(180(n= تشکیل داده است که به طور تصادفی تعداد (147(n= کارمند در این تحقیق حضور داشتند. به منظور ارزیابی میزان خلاقیت کارکنان از پرسشنامه خلاقیت آمابیل (1996) استفاده گردید. مهارت مدیریت زمان نیز براساس پرسشنامه خودساخته که مدیریت زمان در قالب 6 خرده مقیاس برنامه ریزی روزانه ُ، اعتماد به برنامه ریزی بلند مدت ، هدف گذاری ، کنترل زمان ، پافشاری و پیگیری و میزان تداخل و بی نظمی در برنامه ها ارزیابی می کند، مورد استفاده قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز پس از استفاده از آزمون کالموگراف اسمیرنف و اطمینان از توزیع طبیعی دادها(05/0 < p)، از آزمون t، آزمون رگرسیون چندگانه جهت تعیین متغیر پیش بینی کننده خلاقیت و ضریب همبستگی پیرسون در سطح 05/0p? استفاده گردید. نتایج آزمون نشان داد که تفاوت معناداری در برنامه ریزی بلند مدت(004/0sig=و 35/2t=)، مدیریت محدودیت زمان، (031/0sig=و 62/2t=) پافشاری و پیگیری در اجرای برنامه(006/0sig=و 71/3t=)، میزان اختلال و بی نظمی در برنامه ها(042/0sig=و 61/2t=) بین دو گروه وجود دارد(05/0p?). اما در خرده مقیاس برنامه ریزی روزانه(08/0sig=و 47/1t=) و هدف گذاری (0671/0sig=و 49/3t=) تفاوت معناداری مشاهده نگردید. همچنین نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که توانایی مدیریت محدودیت زمان)27/0,b= p < 0.01) و برنامه ریزی بلند مدت کارکنان )23/0,b= p < 0.01) بیشترین تاثیر را میزان خلاقیت کارکنان دارند.