تغییرات هورمون های جنسی زنان یایسه مبتلا به سرطان پستان پس از 15 هفته فعالیت ورزشی

بالا بودن سطوح استرادیول، پروژسترون و پایین بودن گلوبین پیوندی هورمون جنسی (shbg) به طور معنی داری خطر ابتلا به سرطان پستان و بازرخداد آن را افزایش می دهند. از طرفی، به نظر می رسد در زنان یایسه، فعالیت ورزشی بر این هورمون ها اثر مثبت داشته باشد. با این حال، تغییرات این هورمون ها در زنان یایسه ی مبتلا به سرطان پستان در اثر فعالیت ورزشی، بررسی نشده است. از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی تغییرات هورمون های جنسی زنان یایسه ی مبتلا به سرطان پستان پس از 15 هفته فعالیت ورزشی بود. بدین منظور 29 زن (31/6 ± 27/57) یایسه ی مبتلا به سرطان پستان که جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی دریافت کرده و در حال حاضر تحت دارودرمانی بودند، به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 15 هفته و هر هفته 4 جلسه (دو جلسه پیاده روی و 2 جلسه تمرین مقاومتی) به فعالیت ورزشی پرداختند. در این مدت گروه شاهد در فعالیت ورزشی یا بدنی منظم شرکت نکردند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس (ancova) انجام گرفت. یافته های پژوهش، حاکی از تفاوت معنی دار وزن بدن، bmi، سطوح استرادیول، پروژسترون و shbg بین دوگروه پس از 15 هفته بود (05/0p < ). به طوری که پس از 15 هفته، در گروه تجربی وزن بدن، bmi، استرادیول و پروژسترون کاهش و shbg به طور معنی دار افزایش یافت. با توجه به یافته های این پژوهش، فعالیت ورزشی ترکیبی تغییرات مطلوبی در هورمون های جنسی زنان یایسه ی مبتلا به سرطان پستان ایجاد می کند که پیامد آن می تواند کاهش خطر بازرخداد (عود) یا متاستاز سرطان به سایر بافت ها باشد.