بررسی میزان مشکلات اسکلتی- عضلانی در بین کارکنان دانشگاهی با تاکید بر انجام فعالیت بدنی آنها

هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه میزان غیبت از کار ناشی از مشکلات اسکلتی – عضلانی در بین کارکنان زن و مرد دانشگاهی با توجه به سطح فعالیت بدنی آنها می باشد. رجوع به پرونده پزشکی (مرخصی های استفاده شده)، پرسشنامه و مصاحبه از شیوه های جمع آوری اطلاعات در این تحقیق بوده است. جهت تجزیه و تحلیل آماری یافته ها از آزمون آماری x2 برای مقایسه ها و ضریب همبستگی پیرسون برای تعیین ارتباط بین متغیرها استفاده شده است. نتایج نشان داد که شایع ترین مشکلات اسکلتی – عضلانی در بین زنان و مردان دانشگاه تهران که موجب غیبت از کار در طی 12 ماه گذشته شده بود مربوط به ناحیه کمر است. تعداد روزهای غیبت از کار در بین زنان و مردان اختلاف معنی داری (42/5= x2 ،61= df) نشان داد. زنان به طور میانگین بیشتر از مردان غیبت از کار داشته اند (زنان = 05/26 روز، مردان = 48/8 روز) ، همچنین زنان و مردان مورد مطالعه، از نظر انجام فعالیت ورزشی اختلاف معنی داری با یکدیگر داشتند ( 95/26= x2 ،2= df) به این معنی که زنان مورد مطالعه به طور میانگین کمتر از مردان مورد مطالعه ورزش می کرده اند. یافته های تحقیق حاضر می تواند نشان دهنده اثرات مثبت فعالیت بدنی و ورزش بر کاهش میزان غیبت از کار کارکنان مرد دانشگاهی باشد. میان شیوع مشکلات اسکلتی – عضلانی و فعالیت بدنی، در هر دو گروه مردان (01/0=p ، 323/0- = r) و زنان (01/0=p ، 247/0- = r) رابطه معنا دار منفی وجود داشت. با توجه به یافته های تحقیق حاضر،‌ می توان چنین استنباط کرد که بین سطح فعالیت بدنی و ورزش کردن افراد و کاهش میزان عوامل زمینه ساز مشکلات اسکلتی – عضلانی رابطه معنادار منفی وجود دارد و غیبت زیاد زنان از مردان در تحقیق حاضر احتمالا می تواند بعلت میزان فعالیت بدنی کم آنان در مقایسه با مردان مورد مطالعه باشد. لذا به عنوان یک پیشنهاد می تواند جهت کاهش مشکلات اسکلتی – عضلانی و همچنین کاهش میزان مرخصی های استعلاجی، توصیه به انجام فعالیت بدنی و ورزش در بین کارکنان مرد و زن دانشگاهی را ارایه داد.