بررسی و مقایسه تاثیر دو روش استفاده از دستگاه فارادیک و تمرینات موضعی بر استقامت عضلات، محیط و چربی زیرپوستی شکم زنان غیرورزشکار

هدف این پژوهش مقایسه تاثیردو روش تمرین بادستگاه فارادیک و تمرینات موضعی شکم برچربی زیرپوستی، محیط واستقامت موضعی عضلات شکم زنان غیرورزشکار بود. دراین پژوهش 15 زن غیرورزشکاردردو گروه فارادیک و تمرین موضعی بصورت تصادفی تقسیم شدند. آزمودنی ها به مدت 2ماه وهرهفته 3جلسه به تمرینات ویژه می پرداختند. استقامت موضعی محیط و چربی زیر پوستی شکم آنان درابتدا و انتهای پروتکل تمرینی اندازه گیری شد. تجزیه وتحلیل اطلاعات بااستفاده ازآزمون کولموگروف-اسمیرنوف برای نرمال بودن توزیع آزمودنی ها درگروه های تجربی وکنترل، آزمونt وابسته وغیر وابسته جهت مقایسه درون گروهی وبین گروهی ونرم افزار (win. spss 9.5) انجام گردید. نتایج حاصله نشان دادکه: 24 جلسه تمرین بادستگاه فارادیک سبب افزایش معنی داراستقامت عضلات (004/0 = p) وچربی زیر پوستی شکم (018/0 = p) وکاهش معنی دارمحیط شکم (001/0= p) شده است. درگروه تمرینات موضعی محیط شکم تغییری نداشته (101/0= p) اما 24 جلسه تمرین باعث افزایش معنی دار داراستقامت موضعی (018/0= p) و کاهش چربی زیر پوستی شکم (040/0= p) شده است. درمقایسه تاثیرتمرین دردو گروه با یکدیگردر چربی زیرپوستی (490/0 = p)، محیط (511/0= p) و استقامت موضعی عضلات شکم (537/0= p) تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. بطورکلی نتایج نشان داد که هردوروش تمرینی دراستقامت موضعی عضلات شکم موثربوده، امادرکاهش محیط شکم روش فارادیک موثرتربوده است .