تاثیر سه شیوه تمرینی مختلف هوازی، مقاومتی و موازی بر مقادیر میوستاتین پلاسمایی مردان غیرورزشکار دارای اضافه وزن

نتایج تحقیقات نشان داده است که میوستاتین پلاسمایی توده عضلانی را بصورت منفی تنظیم می کند. لذا، هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر سه برنامه تمرینی هوازی، مقاومتی و موازی بر مقادیر میوستاتین پلاسمایی مردان غیرورزشکار دارای اضافه وزن بود. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد به همین منظور 39 دانشجوی غیرورزشکار با شاخص توده بدنی بین 25 تا 30 در دامنه سنی 18-27 سال، بصورت داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در چهار گروه تمرین هوازی (n=8 )، مقاومتی (n=8)، موازی (n=12) و کنترل (n=11) قرار گرفتند. گروه های تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه پروتکل تمرینی اختصاصی خود را انجام دادند و گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکرد. برنامه تمرینی گروه مقاومتی شامل پنج حرکت مقاومتی با وزنه با شدت 50 تا 80 درصد 1rm، گروه هوازی شامل دوی هوازی با شدت 65 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 25 تا 40 دقیقه و گروه موازی مجموع هر دو پروتکل مقاومتی و هوازی بود. قبل و 48 ساعت بعد از اتمام آخرین جلسه تمرینی و در شرایط ناشتایی 5 میلی لیتر خون از ورید بازویی آزمودنی ها گرفته شد. نتایج تحلیل آماری با آزمون آنالیز واریانس یک راهه نشان داد که تغییرات میوستاتین بین گروه موازی با گروه مقاومتی (029/0=p)، گروه کنترل (000/0=p) و هوازی (000/0=p) و همچنین بین گروه مقاومتی و کنترل (044/0=p) معنی دار بود اما تفاوت بین گروه کنترل با گروه هوازی (919/0=p) معنی دار نبود. لذا می توان نتیجه گرفت که اجرای تمرین موازی و مقاومتی می تواند در پیشگیری از آتروفی عضلانی و کاهش توده عضلات موثر باشد در حالیکه در تمرینات هوازی کاهش توده عضلانی محتمل تر است.