تاثیر یک دوره تمرین هوازی بر سطوح نشانگرهای بیو شیمیایی متابولیسم استخوانی در دختران 11-12 سال

امروزه پوکی استخوان (استیوپروز)از جمله عوامل مخاطره آمیزسلامت عمومی است.مطالعات انجام شده در مورد کاربرد فعالیت های ورزشی دراستحکام استخوان نشان می دهند، فعالیت بدنی بر توسعه،حفظ ونگهداری تودهاستخوان تاثیر عمده ای دارد. اماهنوزدرموردنوع وشدت ورزش که حداکثر تحریک آنابولیک رابرای استخوان ایجاد می-کنداطمینان حاصل نشده است.این مطالعه به منظور بررسی اثر شش هفته تمرین هوازی برمارکرهای رشد استخوانی( سطوح سرمی آلکالین فسفاتاز،کلسیم و فسفر) در دختران 11-12 سال انجام شد.در این بررسی،20 دختر (11-12 سال)به طور تصادفی در دو گروه تجربی (10نفر) با میانگین سنی 48/0 ± 3/11 سال، وزن 7 ± 80/41 کیلو گرم و قد 06/0 ± 144 سانتی متروکنترل (10 نفر)با میانگین سنی 51/0 ±4/11 سال، وزن 7/4±70/43 کیلو گرم و قد 05/0 ± 147 سانتی مترقرار گرفتند.گروه تجربی به مدت شش هفته (سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 45-60 دقیقه با شدت 70- 75 درصد ضربان قلب ذخیره) در یک برنامه تمرین هوازی شرکت نمودند. اما گروه کنترل هیج گونه فعالیت ورزشی نداشتند. قبل وبعدازاجرای پروتکل تمرینی(بعداز12ساعت ناشتا) جهت بر آورد میزان مارکرهای استخوانی، ازوریدبازویی شرکت کنندگان به مقدار5 سی سی خون گیری به عمل آمد.یافته ها توسط آمار توصیفی و استنباطی (t همبسته برای مقایسه پیش آزمون وپس آزمون در هر گروه و t مستقل برای بررسی تفاوت ها بین دو گروه با سطح معنی داری 05/0p < وبا استفاده از نرم افزار spss 19 مورد بررسی قرار گرفت.نتایج نشان داد،شش هفته تمرین هوازی موجب افزایش معنی داری(00/0p=)در غلظت سرمی آلکالین فسفاتاز در گروه تجربی شد. اما سطح سرمی کلسیم و فسفردر این گروه تغییر معنی داری نداشت.در گروه کنترل سطح سرمی آلکالین فسفاتازافزایش داشت، اما این افزایش معنی دار نبود. در نتیجه می توان احتمال داد، فعالیت های هوازی در سنین رشد، عامل موثری در افزایش تراکم استخونی در نزد نوجوانان می باشد.