شناسایی و اولویت بندی معیارهای اخلاقی در ورزش حرفه ای ایران

این پژوهش با هدف شناسایی و اولویت بندی معیارهای اخلاقی در ورزش حرفه ای ایران انجام شده است. روش پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری داده ها توصیفی از نوع پیمایشی می باشد که به شکل میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل اساتید صاحب نظر در حوزه مدیریت ورزشی (38 نفر)، صاحب نظران حوزه اخلاق ورزشی (12 نفر) و مربیان، مدیران و قهرمانان با اخلاق تحت عنوان کارشناس به تعداد (25 نفر) می باشد که تعداد کلی آنها برابر با 75 نفر است. روش نمونه گیری پژوهش، از نوع نمونه گیری تمام شمار بود؛ بنابراین تعداد اعضای نمونه برابر با جامعه آماری می باشد. ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه ای محقق ساخته با 56 معیار در قالب پنج مولفه اصلی معیارهای تربیتی، معیارهای روانشناختی، معیارهای قانونی، معیارهای اقتصادی و معیارهای فرهنگی- اجتماعی بود که برای تعیین روایی محتوا در اختیار 12 تن از اساتید مدیریت ورزشی قرار گرفت و ضریب پایایی آن نیز از طریق ضریب آلفای کرونباخ 91/0 بدست آمد. در قسمت آمار استنباطی جهت اولویت بندی مولفه های تحقیق، آزمون ناپارامتری فریدمن را مورد استفاده قرار دادیم. همچنین بررسی یافته های پژوهش نشان داد که در میان معیارهای اخلاقی شناخته شده در ورزش حرفه ای ایران، معیار تربیتی در رتبه نخست، معیار قانونی در جایگاه دوم، معیار فرهنگی- اجتماعی در جایگاه سوم و معیارهای اقتصادی و روانشناختی به ترتیب در اولویت چهارم و پنجم قرار گرفتند