تاثیر دو روش تمرینی با تردمیل بر سازگاری بیومارکرهای التهابی در موش های چاق یایسه

التهاب به عنوان یکی از مهمترین عوامل خطر ساز برای بیماری‌های قلبی عروقی مطرح شده است. در مطالعات متعددی نیز بین التهاب و مقادیر چربی خون رابطه‌ی مثبتی گزارش شده است. مطالعه‌ی حاضر به منظور بررسی تاثیر حالات متفاوت تمرین (تداومی و تناوبی) بر التهاب سیستمیک و چربی خون انجام شده بود. 56 سر موش چاق یایسه، نژاد ویستار با ژنوم 14848 (با وزن 93/4±325 گرم، سن 21 ماه که حداقل سه ماه از دوره‌ی یایسگی آن‌ها گذشته بود) به طور تصادفی در گروه‌های کنترل، تمرین تداومی یا تناوبی تقسیم شدند. برنامه‌ی تمرینی به مدت 6 و یا 12 هفته، هر هفته پنج روز انجام شد. نمونه‌های خونی در 3 مرحله پایه، پس از 6 هفته و پس از 12 هفته جمع‌آوری شد. نتایج نشان داد که کاهش مقادیر پروتیین واکنش c (crp) در هر دو گروه تمرینی پس از 6 هفته در سطح معناداری نبود، اما کاهش آن پس از 12 هفته در هر دو گروه در سطح معنادار بود. اگرچه پس از 6 و 12 هفته کاهش معناداری در گروه‌های تمرینی مشاهده شد، با این حال اختلاف معناداری بین گروه‌های تمرینی تداومی و تناوبی بعد از 6 و 12 هفته در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد. کاهش در لیپوپروتیین کم چگال و افزایش در لیپوپروتیین پر چگال متعاقب فعالیت تداومی و تناوبی حاکی از مداخله موثر آن در کاهش crp دارد. بنابراین می توان گفت که هر دو نوع برنامه‌ی تمرینی سبب کاهش التهاب می‌شوند و اثرات ضد التهابی و محافظتی بر روی قلب ایفا می‌کنند.