تاثیر دوازده هفته تمرین ترکیبی و مکمل اسپیرولینا بر آیریزین ، pgc1-α و برخی شاخص های ترکیب بدنی مردان چاق

یکی از راهکارهای مناسب برای کنترل وزن و چاقی تمرینات منظم ورزشی و بهره مندی از مکمل های ضداکسایشی است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین ترکیبی و مکمل اسپیرولینا بر آیریزین ، pgc1-α و برخی شاخص های ترکیب بدنی مردان چاق بود. در این پژوهش نیمه تجربی، که با توجه به هدف، از نوع کاربردی است، 60 مرد چاق (bmi≥28)، با دامنه سنی 20 تا 45 سال به صورت هدفمند انتخاب و به روش تصادفی در چهار گروه 15 نفری؛ تمرین ترکیبی+ اسپیرولینا، تمرین ترکیبی+ دارونما، اسپیرولینا و گروه کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرین ترکیبی از تمرینات هوازی (استقامتی) و تمرینات مقاومتی به مدت 12 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه به مدت 60 دقیقه بود. گروه های تمرینی و اسپیرولینا به ترتیب روزانه دو عدد کپسول 500 میلی گرمی اسپیرولینا و دارونما مصرف کردند. برنامه تمرین هوازی شامل دویدن به مدت 20 دقیقه با شدت معادل 60 تا 75 درصد ضربان قلب ذخیره بود. همچنین تمرینات مقاومتی شامل 10 حرکت ایستگاهی با شدت 60 تا 80 درصد یک تکرار بیشینه همراه با 10 تکرار در هر حرکت برای 2 ست متوالی در نظر گرفته شد. شاخص های ترکیب بدن نیز پیش و پس از تمرینات اندازه گیری شد. از آزمودنی ها در دو مرحله پیش و پس آزمون 10 میلی لیتر خون از سیاهرگ آنتی کوبیتال بازویی دست چپ پس از 12 ساعت ناشتایی گرفته شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 24 و آزمون های آماری شاپیرو-ویلک، لوین و آنالیز واریانس یکراهه تجزیه وتحلیل شد. طبق آزمون آنالیز واریانس یکطرفه مقادیر پلاسمایی آیریزین (0.019=p ) و وزن بدن (0.004=p ) بین گروه های مختلف در سطح 0.05 تفاوت معنی داری داشت، اما مقادیر bmi و whr تفاوت معنی داری نداشت (0.05≤p). بر همین اساس مقادیر پلاسمایی آیریزین و pgc1-α، whr و bmi بین گروه های تمرین+اسپیرولینا و تمرین+دارونما و همچنین مقادیر وزن بدن برای گروه های تمرین+اسپیرولینا، تمرین+دارونما و اسپیرولینا تفاوت معنی داری نشان داد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که ممکن است با افزایش استقامت عضلانی در اثر تکرار و یا بر اثر ویژگی آنابولیک تمرینات مقاومتی و یا افزایش توده خالص عضلانی، قدرت و استقامت عضلانی، ترشح آیریزین و به دنبال آن pgc1-α افزایش می یابد. در پی افزایش pgc1-α، افزایش پروتئین غشایی fndc5 در عضله رخ می دهد که خود منجر به تولید و رهاسازی آیریزین به درون خون می شود. احتمالا باید علت افزایش آیریزین را در پاسخ pgc1-α به تمرینات پیدا کرد که این نوع تمرین محرکی برای آن بوده است.

the effect of 12 weeks of combined training and spirulina supplementation on irizin, pgc1-α and some body composition indices of obese men

the aim of this study was to evaluate the effect of twelve weeks of combined training and spirulina supplementation on irizin, pgc1-α and some body composition indices of obese men. in this applied and quasi-experimental study, 60 obese men with body mass index above 28 kg / m2, with an age range of 20 to 45 years were purposefully selected and randomly divided into four groups; combined exercise + spirulina, combined exercise + placebo, spirulina and control group. the training protocol was a combination of aerobic (endurance) training and resistance training for 12 weeks, 3 sessions per week and each session for 60 minutes. exercise and spirulina groups took two 500 mg spirulina and placebo capsules daily, respectively. the aerobic exercise program consisted of running on a treadmill for 20 minutes with an intensity equivalent to 60% to 75% of the reserved heart rate. also, resistance training includes 10 stationary movements in a circle with intensity equal to 60% to 80% of 1rm with 10 repetitions per movement for 2 consecutive sets with a rest time of 30 seconds between each station and a total of 2 minutes between each round. body composition indices were also measured before and after exercises. 10 ml of blood was taken from the antecubital vein of the left arm after 12 hours of fasting. the data were analyzed using spss software version 24 and shapiro-wilk statistical tests, one-way analysis of variance, lsd and paired t-test. according to one-way analysis of variance, plasma levels of irisin (p = 0.019) and body weight (p = 0.004) were significantly different between different groups, but bmi and whr were not significantly different (05 / 0≤p). accordingly, plasma levels of irizin and pgc1-α, whr and bmi showed a significant difference between exercise + spirulina and exercise + placebo groups, as well as body weight values for exercise + spirulina, exercise + placebo and spirulina groups. the findings of the present study showed that with increasing muscle endurance due to repetition or due to anabolic nature of resistance training or increase in lean muscle mass, muscle strength and endurance, irisin secretion followed by pgc1-α may increase. following an increase in pgc1-α, an increase in the fndc5 membrane protein occurs in muscle, which in turn leads to the production and release of irisin into the bloodstream. the increase in irisin is probably due to the pgc1-α response to exercise, which has been the stimulus for this type of exercise. in this regard, there is a need for further studies and different sports protocols.