مقایسه تاثیردوازده هفته برنامه تمرینات موازی (مقاومتی-استقامتی) و تناوبی با شدت بالا بر نشانگرهای آتروژنیک، مقاومت به انسولین و سطوح سرمی پروتئین جاذب منوسیت -1 در زنان یائسه چاق

فرایند یائسگی به دلیل تغییرات هورمونی با بروز چاقی و افزایش قابل توجه خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی (cvd) همراه است. با این حال، مشخص شده است که انجام فعالیت‌های ورزشی استراتژی عملی و کاربردی برای پیشگیری و درمان چاقی و اختلالات قلبی متابولیکی مربوط به آن است و می‌تواند به کاهش نشانگرهای خطرزای cvd می‌شود. از این رو تحقیق حاضر با هدف بررسی و مقایسه تاثیر دوازده هفته برنامه تمرینات موازی و تناوبی با شدت بالا (hiit) بر نشانگرهای آتروژنیک، مقاومت به انسولین و سطوح سرمی پروتئین جاذب منوسیت -1 (mcp-1) در زنان یائسه چاق انجام گرفت. بدین منظور، در یک مطالعه نیمه تجربی 45 زن یائسه چاق، به طور تصادفی در سه گروه تمرینات hiit (انجام 6 -12 بار وهله های60 ثانیه دویدن با حداکثر شدت %95-85 hrmax)و متعاقب آن 60ثانیه دویدن با شدت پایین %60-55 hrmax)، تمرینات موازی (بخش مربوط به تمرین استقامتی شامل دویدن با 55-75 hrmax و بخش تمرین مقاومتی مشتمل بر دو نوبت در هشت ایستگاه با شدت 55-75 irm) و گروه کنترل جایگزین شدند. برنامه تمرینات سه روز در هفته و به مدت دوازده هفته انجام گرفت. پیش و پس از تمرینات، نشانگرهای ترکیب بدن و نمونه‌های خونی تمامی آزمودنی‌ها در حالت ناشتایی مورد اندازه‌گیری و آنالیز شد. داده ها با استفاده از آزمون های t- همبسته و آنالیز واریانس تحلیل شدند. یافته های تحقیق حاضر نشان داد که هر دو روش تمرین موازی و hiit سبب بهبود معنادار نشانگرهای ترکیب بدنی (وزن، درصد چربی بدن، شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به لگن)، نیمرخ لیپیدی و شاخص آتروژنیک پلاسما، مقاومت به انسولین و سطوح سرمی mcp-1 در زنان یائسه چاق شد (p<0/05). با این حال، اختلاف معناداری بین اثرگذاری دو شیوه تمرینی بر این نشانگرها مشاهده نشد (p>0/05). افزونبر این تمامی این نشانگرها در گروه کنترل بدون تغییر باقی ماندند (p<0/05). ازاینرو میتوان انجام تمرینات ورزشی مذکور را بدون در نظر گرفتن شیوه تمرینی خاص، به زنان پس از دوره یائسگی جهت تعدیل عوامل خطرزای بیماری های cvd توصیه کرد.

comparison of the effect of twelve week of concurrent (resistance-aerobic) and high-intensity interval training on the atherogenic, insulin resistance and monocyte chemoattractant protein- 1 indices in obese menopausal women

the menopausal process is associated with obesity and a significant increase in cardiovascular disease (cvd) risk due to hormonal changes. nevertheless, it has been shown that exercise training is a practical strategy for the prevention and treatment of obesity and its cardiometabolic disorders, which can reduce the cvd risk factors. hence, this study was conducted to compare and evaluate the effects of twelve weeks of concurrent and high-intensity interval training (hiit) on the atherogenic, insulin resistance and monocyte chemoattractant protein-1 (mcp-1) indices in obese menopausal women. for this purpose, in a semi-experimental design, 45 menopause obese women were randomly assigned into three groups of hiit (6-12×60s of high intensity training (85–95% hrmax) and then run for 60 seconds with low intensity (55–60% hrmax)), concurrent endurance and strength training (the section of endurance training was performed on with 55-75% hrmax and the section of strength training (include of two sets in eight exercise stations with 55-75% 1rm)) and control groups. training programs were done for twelve weeks, 3 times per week. body composition indices and fasting blood samples of all subjects were measured in the pre-post of training. data was analyzed by paired t-test and one-way analysis of variance tests. the results of this study showed that both types of exercise training methods significantly improved the body composition indices (weight, body fat percent, body mass index, waist to hip ratio), lipid profile and atherogenic index, insulin resistance and serumic concentration of the mcp-1 (p<0.05). however, there were no significant differences between the two exercise training methods (p>0.05). moreover, these biomarkers were unchanged in the control group (p>0.05). therefore, it can be recommended, these exercises training, independent of the specific training method, to moderate the cvd risk factors in postmenopausal women.