>
Fa   |   Ar   |   En
   تاثیر ریکاوری در آب و ریکاوری فعال بر شاخص‌های آسیب عضلانی پس از مسابقه در فوتبالیست‌های نخبه  
   
نویسنده برغمدی محسن ,عبداله پور درویشانی محمد
منبع پژوهش هاي فيزيولوژي و مديريت در ورزش - 1399 - دوره : 12 - شماره : 1 - صفحه:161 -172
چکیده    هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر ریکاوری در آب و ریکاوری فعال بر آنزیم‌های کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز سرم پس از بازی فوتبال در فوتبالیست‌های نخبه بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی و با طرح پیش‌آزمون و سه تکرار مجدد پس‌آزمون بود. نمونۀ آماری پژوهش شامل 30 نفر از فوتبالیست‌های نخبۀ لیگ کشور با میانگین سن 1.21±21.66 سال بود، که به‌صورت نمونۀ در دسترس به‌طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی‌ها به‌طور تصادفی به دو گروه مساوی 15 نفره ریکاوری در آب و ریکاوری فعال تقسیم شدند. برای اندازه‌گیری سطح آنزیم‌های لاکتات دهیدروژناز و کراتین کیناز قبل از بازی، بلافاصله بعد از بازی، یک ساعت و 24 ساعت بعد از ریکاوری خون‌گیری انجام گرفت. از آمار توصیفی و استنباطی (میانگین، انحراف استاندارد و آزمون آماری آنالیز واریانس در اندازه‌گیری‌های مکرر) برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده شد. نتایج نشان داد ریکاوری در آب و ریکاوری فعال موجب کاهش معنا‌دار آنزیم لاکتات دهیدروژناز و کراتین کیناز شد (0.001>p). آنزیم‌های کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز در دو گروه ریکاوری در آب و ریکاوری فعال اختلاف معنا‌دار داشت (0.001>p). با توجه به یافته‌های تحقیق می‌توان نتیجه گرفت که دو روش ریکاوری در آب و ریکاوری فعال موجب کاهش آنزیم‌های کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز می‌شود که می‌تواند در کاهش آسیب و کوفتگی پس از تمرین موثر باشد. میانگین آنزیم لاکتات دهیدروژناز در گروه ریکاوری در آب نسبت به ریکاوری فعال در خشکی کاهش بیشتری داشت (d=0.94,p>0.001). میانگین آنزیم کراتین کیناز در گروه ریکاوری فعال در خشکی نسبت به ریکاوری در آب کاهش بیشتری داشت (d=0.92,p>0.001).
کلیدواژه ریکاوری در آب، ریکاوری فعال، شاخص‌های آسیب عضلانی، فوتبالیست‌های نخبه
آدرس دانشگاه محقق اردبیلی, دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی, گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی, ایران, دانشگاه محقق اردبیلی, دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی, ایران
 
   The Effect of Water Recovery and Active Recovery on Muscle Injury Indexes after Matches in Elite Soccer Players  
   
Authors Barghamadi Mohsen ,Abdollahpour Mohammad
Abstract    The aim of this study was to investigate the effect of water recovery and active recovery on serum creatine kinase and lactate dehydrogenase after soccer matches in elite soccer players. This study was quasiexperimental with a pretest and posttest with 3 repetitions. The sample consisted of 30 elite soccer players in Iran soccer league (mean age of 21.66±1.21 years) who participated in the study voluntarily by convenience sampling method. Participates were divided randomly into 2 equal groups (each group 15 subjects): water recovery and active recovery. Blood samples were collected before and immediately after the match, one hour and 24 hours after the recovery to measure the level of creatine kinase and lactate dehydrogenase enzymes. Descriptive and inferential statistics (mean, standard deviation and ANOVA with repeated measures) were used to analyze the data. The results showed that water recovery and active recovery significantly decreased creatine kinase and lactate dehydrogenase (P<0.001). There was a significant difference between water recovery and active recovery groups in creatine kinase and lactate dehydrogenase enzymes (P<0.001). According to these results, it can be concluded that water recovery and active recovery reduced creatine kinase and lactate dehydrogenase enzymes that can reduce the injuries and fatigue after the training. The mean lactate dehydrogenase enzyme in the water recovery group reduced more than the active recovery group (P<0.001, d=0.94). Mean creatine kinase enzyme in the active recovery group reduced more than the water recovery group (P<0.001, d=0.92).
Keywords
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved