تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر غلظت هورمون‌های پپتیدهای دهلیزی و مغزی دانشجویان پسر

مقدمه: پپتیدهای ناتریورتیک از قلب ترشح می‌شود و تحقیقات نشان داده است که تمرینات ورزشی بر این پپتیدها تاثیر دارند. هدف این مطالعه تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر پپتیدهای ناتریورتیک می‌باشد. روش ‌بررسی: تعداد 36 دانشجو با میانگین سنی(2.52±25.36) و شاخص توده بدنی (0.959±23.479) به‌طور تصادفی به 4 گروه: استقامتی ( 9 نفر)، مقاومتی ( 9 نفر)، ترکیبی( 9 نفر) و کنترل ( 9 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه : استقامتی، مقاومتی، ترکیبی به مدت 8 هفته و هر هفته 4 جلسه به تمرین پرداختند. گروه استقامتی در هر جلسه برنامه دویدن را به مدت 25 تا 40 دقیقه و شدت 65 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه (hrmax)، گروه مقاومتی باشدت 50 درصد یک تکرار بیشینه (1rm) و گروه ترکیبی هر هفته 2 جلسه تمرین استقامتی و 2 جلسه تمرین مقاومتی انجام دادند. نمونه‌های خونی در قبل و 48 ساعت پس از آزمون جهت سنجش هورمون‌های anp و ntprobnp از آزمودنی‌ها گرفته شد. از آزمون‌های t وابسته ، آنالیز واریانس یک‌راهه و تعقیبی lsd با استفاده از برنامه spss19 برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده شد. (معناداری 05.0≥α ) نتایج: تمرین استقامتی اثر معنی داری بر کاهش anp دارد (0.05≥p) با این وجود اثر معنی داری بر bnp ندارد (0.05≤p)؛ تمرین استقامتی نسبت به مقاومتی و ترکیبی اثر بیشتری بر کاهش anp دارد همچنین تمرین مقاومتی و ترکیبی اثر معنی داری بر anp و bnp ندارند (0.05≤p). نتیجه‌گیری: به نظر می رسد تمرین استقامتی نسبت به مقاومتی و ترکیبی اثر بهتری بر پپتیدهای ناتریورتیک دارد.