مقایسۀ تاثیر دو الگوی فعالیت ورزشی ساده (رکاب زدن) و پیچیده (ایروبیک) بر مقادیر عامل رشد عصبی مشتق از مغز و عملکرد شناختی دختران نوجوان

هدف از پژوهش حاضر، مقایسۀ تاثیر دو الگوی فعالیت ورزشی (ساده و پیچیده) بر مقادیر سرمی عامل رشد عصبی مشتق از مغز (bdnf) و عملکرد شناختی دختران نوجوان بود. بدین‌منظور، نه آزمودنی (با میانگین سنی 0.9±17.3 سال و شاخص تودۀ بدنی 3.02±22.4 کیلوگرم بر متر مربع) به فاصلۀ یک هفته، دو فعالیت ورزشی پیچیده (ایروبیک) و ساده (رکاب زدن)، با شدت متوسط 50 تا 60 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی را انجام دادند. فعالیت ورزشی به مدت 30 دقیقه در سه نوبت 10 دقیقه ای با فواصل استراحت دو دقیقه انجام گرفت. قبل و پس از فعالیت ورزشی به‌منظور سنجش bdnf از آزمودنی ها نمونۀ خون گرفته شد و برای ارزیابی عملکرد شناختی، آزمون های شناختی ارقام – نماد و رنگ واژۀ استروپ توسط آزمودنی ها کامل شد. برای ارزیابی داده ها از آزمون آماری t همبسته استفاده شد (0.05>p). بر مبنای یافته های به‌دست آمده، تفاوت معناداری در میزان سرمی عامل رشد عصبی مشتق از مغز در مقایسۀ دو الگوی فعالیت ورزشی ساده و پیچیده یافت نشد (0.723=p). همچنین با توجه به نتایج آزمون شناختی رنگ – واژۀ استروپ، فعالیت ورزشی پیچیده نسبت به فعالیت ورزشی ساده بهبود معناداری در عملکرد شناختی را نشان داد (0.05 >p). به‌طورکلی به‌نظر می رسد، الگوی فعالیت ورزشی (ساده و پیچیده) در دختران نوجوان مشابه آنچه در این پژوهش استفاده شد، تاثیر معناداری بر پاسخ عامل رشد عصبی مشتق از مغز ندارد. با وجود این، فعالیت ورزشی پیچیده دست کم بر برخی از جنبه های عملکرد شناختی تاثیر معنادار مطلوب تری دارد و می تواند موجب بهبود عملکرد شناختی شود.