پاسخ‌ میوستاتین سرمی به یک وهله تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون در پسران نابالغ ورزشکار

تمرین مقاومتی به‌عنوان موثرترین روش برای افزایش توده عضلانی شناخته شده است. میوستاتین یکی از عوامل دخیل در کنترل توده عضلانی می‌باشد. ﻫﺪف از پژوهش ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻘﺎﻳﺴه پاسخ مییوستاتین به دو نوع ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺘﻲ ﺑﺎ و ﺑﺪون ﻣﺤﺪودﻳﺖ ﺟﺮﻳﺎن ﺧﻮن پس از یک جلسه فعالیت ورزشی در پسران نابالغ ورزشکار بود. ﺑه‌اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر 36 پسر ژیمناستیک‌کار 10 تا 14 ساله در یک طرح تحقیق نیمه‌تجربی شرکت کردند. آزمودنی‌ها با میانگین (وزن 8.11±37.11 کیلوگرم، قد 16.58±145.11 سانتی‌متر، شاخص توده بدن 77/1±40/17 کیلوگرم بر مترمربع) به‌طور تصادفی به سه گروه 12 نفره کنترل (1rm 30%)، فعالیت‌مقاومتی شدید (1rm 75%)، و فعالیت‌مقاومتی همراه با محدودیت‌جریان‌خون (1rm 30%)، تقسیم شدند. تمرین شامل سه حرکت بازشدن زانو، خم‌شدن آرنج و پرس‌سینه بود. نمونه‌های خونی قبل و بعد از اجرای تمرین گرفته شد. از آزمون آماری تی‌وابسته برای بررسی نتایج درون‌گروهی و از آنالیز واریانس یک‌راهه با تست تعقیبی lsd برای بررسی نتایج بین‌گروهی استفاده شد. نتایج درون گروهی نشان داد که متغییر میوستاتین در گروه‌ تمرین با محدودیت جریان خون (0.028=p) کاهش معنی‌داری را نشان داد و در هر دو گروه مقاومتی شدت‌بالا (0.257=p) و کنترل (0.553=p) علی‌رغم کاهش معنی‌دار نشد. بااین حال نتایج بین‌گروهی نشان دهنده عدم تفاوت بین گروه‌های تمرینی بود (p=0.683). فعالیت مقاومتی کم‌شدت همراه با مداخله محدودیت‌جریان‌خون در مقایسه با فعالیت‌مقاومتی شدید، تاثیر مشابهی در سرکوب بیان میوستاتین سرمی در پسران ورزشکار داشت، لذا این شیوه تمرینی به جهت سازگاری‌های هایپرتروفیک ناشی از مهار میوستاتین، بهبود در عملکرد عضلانی متعاقب با آن، همانند تمرینات مقاومتی شدت‌بالا مناسب بنظر می‌رسد.