بررسی علل بی‌انگیزگی دانش‌آموزان متوسطه از مشارکت در فعالیت‌های تربیت بدنی و ارتباط آن با حمایت اجتماعی

هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه علل بی انگیزگی دانش آموزان از مشارکت در فعالیت های تربیت بدنی از دیدگاه دبیران تربیت بدنی و دانش آموزان متوسطه و ارتباط آن با حمایت اجتماعی فراهم شده از سوی دبیران تربیت بدنی می باشد. این تحقیق توصیفی- همبستگی و از نوع پیمایشی است که به شکل میدانی انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دبیران تربیت بدنی و دانش آموزان پایه های دوم و سوم مقطع متوسطه شهرستان بوکان می باشد. که 381 دانش آموز به روش تصادفی، خوشه ای، چند مرحله ای و تمامی دبیران(32نفر) به عنوان نمونه های آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بی انگیزگی در تربیت بدنی  شن و همکاران(2010) و مقیاس رفتار بین فردی پلیتر و همکاران(2008) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های فریدمن، همبستگی اسپیرمن و u مان ویتنی انجام شد. نتایج نشان داد از دیدگاه دانش آموزان و دبیران تربیت بدنی به ترتیب، مهمترین عامل بی انگیزگی دانش آموزان جذاب نبودن فعالیت ها و تلاش ناکافی می باشند. نتایج تحقیق نشان داد بین دیدگاه دبیران تربیت بدنی و دانش آموزان درباره علل بی انگیزگی دانش آموزان تفاوت معنی دار وجود دارد. همچنین از دیدگاه دانش آموزان، بین حمایت اجتماعی فراهم شده از سوی دبیران تربیت بدنی و علل بی انگیزگی دانش آموزان(کمبود توانایی ، تلاش ناکافی ، ارزشمند نبودن فعالیت ها  و جذاب نبودن فعالیت ها) رابطه منفی و معنی داری وجود دارد، ولی از دیدگاه دبیران تربیت بدنی رابطه معنی داری وجود ندارد. با توجه به اینکه، کاهش رفتار حمایتی دبیران تربیت بدنی می تواند منجر به بی انگیزگی دانش آموزان شود پیشنهاد می گردد دبیران تربیت بدنی ماهیت چند بعدی بی انگیزگی را شناسایی و با افزایش حمایت اجتماعی از دانش آموزان، مشارکت آنان را در فعالیت های تربیت بدنی توسعه دهند.