پاسخ شاخص های التهابی بزاقی مردان با سنین مختلف متعاقب فعالیت ورزشی وامانده ساز با کارسنج دستی و پایی

هدف پژوهش حاضر مقایسه پاسخ برخی شاخص های التهابی بزاقی شامل اینترفرون گاما(inf-ὑ)) و اینترلوکین- 6 (il-6)مردان با سنین مختلف متعاقب فعالیت ورزشی وامانده ساز با کارسنج دستی و پایی بود. 36 مرد سالم در سه رده سنی کودکان(1/7±12/7 سال)، میانسال(4/9±34/3 سال) و سالمند(2/1±55 سال) دو نوع پروتکل کارسنج پایی و دستی را تا حد واماندگی اجرا کردند. شدت اولیه برای کارسنج پایی حدود 50 وات و برای کارسنج دستی 25 وات بود و هر 2 دقیقه 25 وات به هر دو پروتکل افزوده گردید. شاخص های بزاقی قبل و بلافاصله پس از اجرای هر دو پروتکل اندازه گیری شد. داده ها با t وابسته، آنالیز واریانس یکراهه وآزمون تعقیبی توکی تحلیل شد. هر دو پروتکل باعث افزایش معنادار مقادیر il-6 و ifn-ὑ در هر سه گروه شد، اما تفاوت معنی داری در مقادیر این شاخص ها در ورزش دست و پا بین گروه ها مشاهده نشد. به هنگام مقایسه گروه ها در ورزش دست، مقادیر ifn-ὑ در گروه میانسال و سالمند افزایش بیشتری نسبت به گروه کودکان نشان داد، اما در مقادیر il6 تفاوت معناداری بین گروه ها وجود نداشت. همچنین مقایسه گروه ها در ورزش پا، تفاوت معناداری در مقادیر ifn-ὑ و il-6 را نشان نداد. با توجه به این نتایج می توان گفت که افزایش سایتوکین های بزاقی il-6 و ifn-ὑ بدنبال فعالیت بدنی وامانده ساز بویژه در گروه سنی سالمندان و کودکان، ممکن است یک مکانیسم دفاعی در برابر استرس ناشی از ورزش باشد.