رابطه شایستگی مربیگری و رضایت مندی ورزشکاران

هدف کلی پژوهش حاضر بررسی ارتباط شایستگی مربیگری و رضایت‌مندی ورزشکاران والیبالیست و جودوکار استان خراسان شمالی بود. روش پژوهش، توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را بازیکنان والیبال و جودوکاران استان خراسان شمالی تشکیل دادند. با توجه به محدودیت در جامعه، نمونه آماری برابر با جامعه آماری انتخاب شد (n=n). بدین منظور 153 نفر (48نفر جودوکار و 105نفر والیبالیست) پرسشنامه‌های ویژگی‌های فردی، درک ورزشکار از شایستگی مربیگری میرز و همکاران (2010) و رضایت‌مندی ورزشکار رمیر و چلادورای (1998) را تکمیل کردند. روایی پرسشنامه‌ها با بهره‌گیری از نظرات اصلاحی اساتید مدیریت ورزشی، مربیان و ورزشکاران بررسی و تایید شد و پایایی آنها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 0/954 و 0/953 تعیین گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون کالموگرافاسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسونو رگرسیون چندگانه، t مستقل) در سطح معناداری 0/05≥α تجزیه و تحلیل شدند. نتایج این پژوهش نشان داد، شایستگی مربیگری با رضایتمندی ورزشکاران رابطه مثبت و معناداری دارد (p=0/001، r=0/710) همچنین، رضایت‌مندی ورزشکاران را پیش‌بینی می‌کند و تفاوت معناداری بین شایستگی مربیگری بر اساس رشته ورزشی به دست آمد. این نتایج، بر ضرورت توجه به ادراک و ارزیابی ورزشکاران در برنامه‌های آموزشی مربیان به‌خصوص در رشته‌های انفرادی، همچنین برگزیدن مربیان شایسته برای رضایت هر چه بیشتر ورزشکاران تاکید دارد.