ارتباط بین سبک رهبری مربیان و هویت ورزشی بازیکنان لیگ برتر هندبال ایران

هدف از این پژوهش اولیت بندی و بررسی رابطه بین سبک های رهبری مربیان و خرده مقایس های هویت ورزشی بازیکنان در لیگ برتر هندبال ایران بود. نمونه آماری برابر با جامعه آماری شامل کلیه بازیکنان شاغل در لیگ برتر هندبال در نظر گرفته شد (144=n). ابزار پژوهش شامل پرسشنامه مقیاس رهبری در ورزش(lss) چلادورای و ساله(1980) با پنج سبک رفتاری  و پرسشنامه هویت ورزشی(aims plus) چزلاک (2004) با پنج خرده مقیاس هویت به ترتیب با ثبات درونی(93%) و(89%) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کلموگراف- اسمیرنوف، ضریب همبستگی اسپیرمن، تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر، تعقیبی بونفرونی و فریدمن در نرم افزار (19)spss استفاده شد (0/05≥p). نتایج نشان داد که سبک رهبری آموزش و تمرین(0/68±3/59 m±sd) بیشترین و سبک دموکراتیک(0/84±2/94 m±sd) کمترین استفاده را توسط مربیان داشته اند. همچنین خرده مقیاس تاثیرپذیری مثبت بیشترین و انحصارگرایی کمترین میانگین نمره را در مقیاس هویت ورزشی داشتند. نتایج همبستگی تنها در رابطه سبک رهبری آموزش و تمرین مربیان با هویت ورزشی بازیکنان لیگ برتر هندبال مثبت و معنی دار (0/23:r) بود. براساس یافته های پژوهش، به نظر می رسد مربیان می توانند با آگاهی از جنبه های رفتاری مطلوب در حین تمرین و آموزش، گام اساسی در حفظ و ثبات هویت ورزشی قوی ورزشکاران بردارند.