مقایسه اثر دو شیوه تمرین شنای استقامتی و مکمل ویتامین c بر بیومارکرهای تخریب کبدی رت های نر ویستار

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر حمایتی مکمل ویتامینc، بر تغییرات بیومارکرهای تخریب کبدی ناشی از تمرین شنای استقامتی و وامانده ساز در سرم رت های نر ویستار می باشد. بدین منظور تعداد 36 سر رت نر نژاد ویستار در محدودۀ 250 تا 300 گرم بطور تصادفی به شش گروه: 1- وامانده ساز، 2- وامانده ساز با ویتامینc، -3 استقامتی، 4- استقامتی با ویتامینc، -5 کنترل، 6- کنترل با ویتامینc، تقسیم شدند. در هر جلسه گروه های استقامتی یک ساعت، وامانده ساز سه ساعت، 5 جلسه در هفته و به مدت ده هفته شنا کردند. مکمل ویتامین c (mg/kg 100)، یک هفته پیش از شروع پروتکل تمرینی آغاز و تا پایان هفتۀ دهم ادامه یافت. جهت برآورد شاخص ها alt، ast و alp ، نمونه گیری خونی از سیاهرگ زیرین انجام شد. آنالیز داده ها توسط anova یک طرفه، تست توکی با سطح معناداری 0/05 >α انجام شد. نتایج نشان دادند سطوح alt گروه وامانده ساز بامکمل (0/02=p) و گروه استقامتی بامکمل (0/005=p) ، کاهش معناداری نسبت به گروه وامانده ساز داشتند. سطوح ast گروه استقامتی بامکمل نیز، در مقایسه با گروه کنترل بامکمل (0/03=p) ، و گروه وامانده ساز (0/04=p) کاهش داشت. همچنین سطوح alp گروه استقامتی با مکمل نسبت به گروه وامانده ساز کاهش یافت (0/03=p). در نتیجه مصرف مکمل ویتامین c، منجر به کاهش سطوح آسیب کبدی در گروه های تمرینی به خصوص تمرین استقامتی می گردد.