ارتباط هوش هیجانی و ویژگی‌های رفتاری با خودکارآمدی تیمی و عملکرد هندبالیست‌های لیگ 1

هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط هوش هیجانی و ویژگی های رفتاری با خودکارآمدی و عملکرد هندبالیست های لیگ 1 می باشد. جامعه آماری این تحقیق را کلیه (115=n) هندبالیست های شرکت کننده (9 تیم) در مسابقات لیگ 1 کشور که بهمن 89-1388 در استان گلستان برگزار شد، تشکیل داده است که از بین آنها تعداد 95=n ورزشکار (2/31=sd و 21/46=m) بصورت تصادفی بعنوان نمونه آماری این تحقیق انتخاب شدند. به منظور ارزیابی هوش هیجانی و ویژگی های رفتاری ورزشکاران از پرسشنامه هوش هیجانی سیبریاشینگ که 5 خرده مقیاس خودآگاهی، خودکنترلی، خودانگیزی، همدلی و مهارت های اجتماعی را بصورت مقیاس لیکرت 5 ارزشی (0:هر گز تا 4:همیشه) ارزیابی می کند و پرسشنامه خلق و خوی برونل که 6 خرده مقیاس آشفتگی، سردرگمی، افسردگی، خستگی، تنش و هیجان و قدرت و توان بازی را اندازه گیری می کند، استفاده گردید. همچنین پرسشنامه خودکارآمدی فلتز (1998) نیز توانایی ورزشکاران را در دستیابی به اهداف موردنظر ارزیابی نمود. برای تجزیه و تحلیل داده ها پس از استفاده از آزمون کالموگراف اسمرنف (k_s) که نشان دهنده طبیعی بودن توزیع داده ها بود (0/05p و 5/29=f) و عملکرد (0/00>p و 3/46=f) تیم های رده بالا، میانی و پایین جدول وجود دارد. هر چند بین خرده مقیاس های خودآگاهی (0/23=sig) و همدلی (0/16=sig) رابطه معناداری با عملکرد وجود نداشت اما در کل این رابطه بین هوش هیجانی با عملکرد (0/03>p و 28/6=f) معنادار بود.