تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی و تناوبی شدید بر بیان ژن‌های mef2a و mef2d در موش‌های ویستار چاق نر

هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی و تناوبی شدیدبر بیان ژن‌های mef2a و mef2d در موش های صحرایی ویستار نر چاق بود.بدین منظور در ابتدا 27 سر موش صحرایی نژاد ویستار 35 تا 45 روزه با میانگین وزنی 10±110 گرم به 3 گروه کنترل چاق بدون مداخله (5 سر)، گروه استقامتی (8 سر) و گروه تمرین تناوبی شدید  (8 سر) تقسیم شدند.از 6 موش صحرایی  در همان ابتدای شروع پژوهش نمونه برداری و 21 موش صحرایی  تحت رژیم پرچرب به مدت 8 هفته قرار گرفتند.وقتی وزن موش های صحرایی بر اساس شاخص لی به بیشتر از 310 گرم رسید، حیوانات جهت انجام پروتکل ورزشی استقامتی و تناوبی شدیدآماده شدند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین که موش صحرایی ‌ها به مدت 8 ساعت ناشتا بودند از عضله دوقلوی آنها بافت برداری صورت گرفت و در دمای 80 درجه سانتیگراد فریز شدند. بیان ژن های mef2a و mef2d با استفاده از روش pcr-real time و بوسیله آمار توصیفی شامل میانگین ± انحراف استاندارد همراه با روش آماری آنوای یک طرفه و تی مستقل پس از اطمینان از توزیع طبیعی داده ها با استفاده از آزمون کلموگروف – اسمیرنوف در سطح آلفای (p<0/05) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که 8 هفته تمرین استقامتی و تمرین تناوبی شدیدبر بیان ژن mef2a در عضله دوقلوی موش صحرایی ‌های چاق تاثیر معنی‌داری نداشت (0/068=p) ولی 8 هفته تمرین تمرین تناوبی شدید باعث افزایش معنادار بیان ژن mef2d در عضله دوقلو ی موش صحرایی ‌های چاق شد (0/042=p). به نظر می رسد پروتکل تمرین تناوبی شدیددر موش هایصحرایی نر چاق می تواند تاثیر مفیدی را برروی نیمرخ گلوکز در شرایط دیابتی داشته باشد که می تواند بوسیله متخصصان ورزشی و بالینی برای جمعیت بیماران دیابتی به عنوان بخشی از برنامه درمان این بیماران مورد استفاده قرار بگیرد.