تاثیر شش هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر مقادیر پلاسمایی مولکو‌های چسبان سلولی و عروقی در مردان جوان غیرفعال

هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر شش هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (hiit) بر مقادیر پلاسمایی مولکول های چسبان سلولی و عروقی (icam-1 وvcam-1) در مردان جوان غیرفعال بود. به این منظور،24 مرد جوان غیرفعال داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (12=n، سن:1/41±24/33 سال، قد:4/91±176/22 سانتی متر، وزن:59/6±72/27 کیلوگرم) و کنترل (12=n، سن:2/01±23/27 سال، قد:6/88±180/22 سانتی متر، وزن:7/23±76/27 کیلوگرم) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت شش هفته و سه جلسه در هفته پروتکل تمرینیhiit  را اجرا کردند که هر جلسه شامل چهار تا شش تکرار دویدن با حداکثر سرعت در یک ناحیه 20 متری با 30 ثانیه بازیافت بود. نمونه های خونی یک روز قبل و 48 ساعت بعد از اجرای پروتکل تمرینی، به صورت ناشتا برای تجزیه و تحلیل های آزمایشگاهی جمع آوری شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری t مستقل نشان داد؛ شش هفته اجرایhiit موجب کاهش معنادار 13/27 درصدیicam-1 (p=0/027)، و کاهش غیرمعنادار 7/15 درصدی vcam-1 (p=0/32) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل شد. هم چنین، افزایش معنادار 8 درصدی vo_2max و کاهش معنادار 68/15 درصدی چربی بدن در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. در نتیجه؛ اجرایhiit علاوه بر کاهش موثر چربی بدن و افزایش آمادگی هوازی، منجر به بهبود مقادیر پلاسمایی مولکول های چسبان عروقی و سلولی در مردان جوان غیرفعال شد، و به نظر می رسد hiit از نظر تاثیر زمانی یک عامل کارآمد برای پیش گیری و بهبود عوامل خطرزای بیماری های مزمن از جمله بیماری های قلبی عروقی است.