تاثیر دو نوع شیوه مداخله (فعالیت هوازی و محدودیت کالریک) بر سطوح آیریزین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق کم تحرک

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر دو نوع مداخله فعالیت هوازی و رژیم کم کالری بر سطوح آیریزین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق کم تحرک می باشد. به این منظور، ٣٠ نفر از زنان مراجعه کننده به خانه های سلامت شهرتهران (میانگین سنی 4/28±41/33 سال؛ وزن6/85±77/43 کیلوگرم)، به طور تصادفی درسه گروه فعالیت هوازی (تجربی 1)، رژیم کم کالری و فعالیت هوازی (تجربی2) و کنترل ( هر گروه 10 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرینی ١٦ هفته ای گروه تجربی 1 شامل 90 دقیقه فعالیت ائروبیک و دویدن بر روی تردمیل با میانگین مدت زمان5/63±15/18 دقیقه؛ هفته ای ٤ جلسه بود و در گروه تجربی 2 از رژیم غذایی با محدودیت کالریک و نیز فعالیت ورزشی معادل انرژی مصرفی گروه ١ استفاده گردید. میزان آیریزین سرم، گلوکز و انسولین و مقاومت به انسولین با روش ارزیابی مدل هموستاتیک (homair)قبل و بعد از ١٦ هفته مداخله اندازه گیری گردید. کاهش معناداری در وزن، bmi،نسبت دور کمر به دور لگن (whr)،آیریزین سرم، گلوکز ناشتا، انسولین ناشتا و homairپس از کاهش وزن ناشی از فعالیت هوازی و محدودیت کالریک مشاهده گردید (p<0/05).بین تغییرات آیریزین سرم با تغییرات وزن homa-irوwhr همبستگی معناداری مشاهده گردید(p<0/05). به نظر می رسد 11 هفته فعالیت ورزشی و رژیم کم کالری بر کاهش میزان آیریزین سرم، شاخص مقاومت به انسولین و ویژگیهای آنتروپومتریک در زنان چاق کم تحرک موثر باشد.