تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی و یک دوره بی تمرینی کوتاه مدت بر سطوح پلاسمایی کمرین و ترکیب بدن دختران دارای اضافه وزن و چاق

کمرین جزء آدیپوکاین‌های مترشحه از بافت چربی است که دارای نقش‌های بیولوژیکی گوناگونی است. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی و یک دوره بی‌تمرینی بر مقادیر پلاسمایی کمرین و ترکیب بدن دختران دارای اضافه وزن و چاق بود.بدین منظور 22 دختر دارای اضافه وزن و چاق به‌طور تصادفی ساده به دو گروه تجربی(12 نفر) و کنترل(10 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته(4 جلسه در هفته) با شدت 65 تا 80% یک تکرار بیشینه (1rm) به تمرین پرداخته و پس از آن به‌مدت 4 هفته بی‌تمرینی را تجربه کردند. نمونه خون در مراحل مختلف، پس از 12 ساعت ناشتایی و شرایط مشابه جمع‌آوری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های کولموگروف اسمیرنوف، آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر و تعقیبی lsd و t مستقل در سطح معناداری a<0/05 تحلیل شدند. در پایان دوره تمرین نتایج کاهش معناداری در ترکیب بدن (وزن، توده چربی، bmi و whr) گروه تجربی نسبت به گروه کنترل نشان داد(p<0/05). اختلاف معناداری در سطوح پلاسمایی کمرین دیده نشد (p>0/05).ضمناً پس از 1 هفته بی تمرینی به دلیل توقف تمرین،در مقادیر پلاسمایی کمرین افزایش ناچیزی رخ داد که از نظر آماری معنادار نبود. تمرینات مقاومتی به عنوان یک شیوه غیر دارویی با کاهش سطوح عامل خطرزای قلبی-عروقی، نقش موثری در ارتقای وضعیت سلامتی افراد داشته در حالی که افزایش این شاخص ها در اثر بی تمرینی بیانگر این است که دستاوردهای مطلوب تمرین، با بی تمرینی از بین رفته و بدن در معرض خطر بیماری های قلبی- عروقی قرار می گیرد.