برخی مشخصه های آماری بارندگی تهران

بارش یکی از اصلی ترین عناصر اقلیمی هر منطقه به حساب می آید . ویژگی های اصلی مناطق خشک و نیمه خشک عبارتست از کمی بارش همراه نوسانات زیاد آن به طوری که بارش در بعضی از سالها خارج از دامنه میانگین های سالیانه بارش ، قرار می گیرد . از آن جایی که کنترل عمده ای بر عناصر اقلیمی وجود ندارد ، از این رو شناخت تغییرات آنها در این مناطق از مهم ترین موارد مطالعات اقلیمی است . آگاهی از قانونمندیهای حاکم بر بارش می تواند مولفه ای ، به منظور برنامه ریزی بهتر و استفاده بهینه از آن باشد . هدف از این تحقیق ، تحلیلی بر بارش شهر تهران در دوره آماری 1998-1951 است . تهران از جمله مناطق نسبتا خشک کشور ماست و تحلیل های بارش نیز نشان داد که میانگین بارش در تهران در دوره آماری 48 ساله مورد بررسی ، معادل 230 میلی متر است . انحراف معیار و ضریب تغییرات بارش نیز در این دوره به ترتیب 73 میلی متر و 32 درصد بوده است . توزیع بارش فصلی تهران در این دوره آماری 21،2،30 و 47 درصد (به ترتیب از بهار تا زمستان)از بارش سالیانه را نشان می دهد .تحلیل های بارش در 5 سال اخیر این دوره یعنی (1998-1994)نشان داد که وقوع بارش ها در دهک پنجم قرار گرفته در حالی که سال 1996 که یکی از سالهای این دوره پنج ساله است در دهک نهم بوده است . از بررسی بارش های فصلی و تغییرات آن در این چند سال ، فصل پاییز با کمترین دهک یعنی 4 و فصل بهار با بالاترین دهک یعنی 6،مشخص گردیده است . تحلیل بارش با توزیع نرمال برای دوره برگشت 100ساله ، بارش تهران را حداکثر تا 400 میلی متر برآورد نموده است . از دیگر نتایج تحلیل این که ، دوره تکرار حدود 15 سال بوده که پس از سپری شدن چند سال اخیر ، به نظر می رسد روند به سوی خشکسالی ادامه داشته باشد .