نسبت قرآن و نهج البلاغه با اصالت صلح و همزیستی مسالمت‌آمیز

ازآنجاکه مهم‌ترین هدف از ایجاد این قبیل نهادها و سازمان‌های بین‌المللی، بسط و گسترش همکاری و صلح بین‌المللی بوده است، انسان با تشکیل جوامع کوچک و بزرگ و برقراری رابطه باهم نوع خویش، می‌کوشد ارتباطی بر پایه همزیستی مسالمت‌آمیز را تجربه کند و به رفع نیازهای خود بپردازد. در سایه این‌گونه روابط است که انسان می‌تواند در روابط بین‌الملل عاری از جنگ و خونریزی و مملو از تفاهم و توافق و دوستی، به‌طور آزادانه به اهداف متعالی خود دست یابد.این مقاله درصدد است ضمن تاکید بر اصالت صلح و همزیستی مسالمت‌آمیز به بررسی دیدگاه‌های قرآن پرداخته و بر اساس روش توصیفی تحلیلی، به این پرسش اصلی پاسخ دهد که چه آموزه‌های درقرآن و نهج البلاغه به صلح و همزیستی مسالمت‌آمیز در روابط بین‌الملل منجر می‌شود؟بر پایه این پرسش مفروض مقاله این است که تعالیم قرآن و نهج البلاغه مبتنی بر برابری ،برادری،سعادت و کمال انسان‌هاست ازاین ‌رو می‌تواند با همپوشانی با حقوق و سازمان های بین‌الملل  صلح و امنیت جهانی را محقق  سازد.در روابط بین‌الملل نیز اصل همزیستی مسالمت‌آمیز برای جلوگیری از جنگ و کشتارهای قومی و ایجاد جهانی امن و نحوه مناسبات،مبتنی بر اصول حق حاکمیت، برابری حقوق، مصونیت و تمامیت ارضی ، عدم‌مداخله در امور داخلی سایر کشورها، احترام به‌حق کلیه ملت‌ها در انتخاب آزاد نظام اجتماعی خویش و فیصله مسائل بین‏المللی از طریق مذاکره واقع‌شده است. سازمان‌های بین‌المللی از منظر اسلامی نه‌تنها فرصتی برای رشد و گسترش همکاری‌های بین‌المللی محسوب می‌گردند، بلکه عاملی مهم برای گسترش هنجارها و ارزش‌های مشترک بین‌المللی نیز به‌حساب می‌آیند.

The Qur’an and Nahj al-Balaghah Ratio in the Field of Peace and Peaceful oexistence in International Relations

The main goal of the establishment of institutions and international organizations has been the expansion of international cooperation and peace.The human being,through forming small and large communities and establishing a relationship of their own kind,is seeking a relationship based on peaceful coexistence experience to meet his own needs. In the shadow of such relationships, one can freely achieve his transcendental goals in international relations through comprehensive understanding, consensus and friendship without any war and bloodshed. This article tries to focus on the authenticity of peace and peaceful coexistence in the views of Qur’an and based on the descriptive-analytical method answers the main question that which teachings in the Qur’an and Nahj al-Balagh leads into peace and coexistence in international relations? Regarding this question it was supposed that the teachings of the Qur’an and the Nahj al-Balagh are based on equality, brotherhood, happiness and fullness of human beings, thus, the peace and global security can be achieved through overlapping with the rights and international organizations. In the international relations, the principle of peaceful coexistence aims to prevent war and tribal killings, establish a secure world and the manner of relations based on the principles of sovereignty, equality of rights, immunity and territorial integrity, prevent interfering in the internal affairs of other countries, respecting the right of all nations to freely choose their own social system and resolve international issues through negotiation. International organizations are not only an opportunity for the development of international cooperation from an Islamic perspective, but also are important factors for the development of shared international norms and values