شاخصه های نظام اسماء و صفات الهی در نهج البلاغه

طاعت خداوند و رشد و تعالی به سوی حق مسبوق به معرفت به او و شناخت اسماء و صفات اوست. می توان گفت کمال معرفت، معرفت کامل (خداوند) است. اصل وجود خداوند برای غالب انسان ها امری مقبول است و لکن آنچه باعث اختلاف بنیادین میان خداباوران گشته است تفاوت آنها در تلقی از پروردگار می باشد که منجر به ظهور مکاتب و مذاهب متنوع شده است لذا در نهج البلاغه بیش از اثبات وجود خدا بحث از اسماء و صفات الهی است. نظام اسماء و صفات الهی در نهج البلاغه که منشا آرای گوناگون اندیشمندان مسلمان شده است، دارای شاخصه هایی است که بر محور معارف توحیدی در هر سه مرتبه ذات و صفات و افعال می باشد که اگر درست درک شوند خداباوران را به اخلاص در توحید نائل می سازد. شاخصه های این نظام عبارتند از: نفی صفات از ذات ، اثبات بلاتشبیه صفات، امکان شناخت و راه های آن... می باشد. روش این مقاله تحلیلی توصیفی است.

Characteristics of the Divine Names and Attributes in Nahj al-Balagha

The obedience of God, the growth and ascension toward him is depended on knowing him, his names and attributes. It can be said that the perfection of knowledge is complete knowledge about God. The principle of the existence of God is acceptable to most human beings, but what has caused a fundamental divergence between theists is their difference in their perception of God which has led to the emergence of diverse schools and religions. More than the proof of God’s existence, the system of divine names and attributes has been discussed in Nahj al-Balagha which has raised various opinions among Muslim scholars. This system has characteristics that are based on monotheistic knowledge at all three levels of the essence, attributes and verbs that, if properly understood, would help theists to achieve monotheism. The characteristics of this system are: negation of traits from the essence, unmatched proof of attributes, the possibility of recognition and its ways. The methodology of this paper is descriptive-analytical.