تصویرآفرینی از مظاهر هستی در نهج‌البلاغه

تصویرآفرینی، شیوه‌ای هنری برای بیان مطالب است. این شیوه که مناسب با طبع آدمی است در قرآن و متون اسلامی نیز مورد توجه قرار گرفته است و با این روش موجودات و مظاهر عالم هستی به‌صورت زنده و پویا مقابل دیدگان مخاطبان قرار داده شده است. تصویرآفرینی مناسب‌ترین روش در آشکار نمودن مقصود و تاثیرگذاری بر مخاطب است. این تاثیر، زمانی دوچندان می‌شود که تصاویر با فطریات و بدیهیات هماهنگ باشد. بعد از قرآن کریم، استفاده از زبان تصویر در نهج‌البلاغه نیز مشاهده می‌شود. نهج‌البلاغه با زبان تصویر با همه وجود‌ِ انسان؛ عقل، حس و وجدان او سخن گفته است. امام علی(ع) در سخنان نغز و بلیغ ِخود، چشم‌اندازهای بدیع جهان هستی را در مقابل دیدگان خوانندگان ترسیم نموده است. در این نوشتار برخی از این تصاویر در مورد زمین، آسمان، کوه‌ها، ابرها و برخی پرندگان مانند طاووس و خفاش، مورد بررسی قرار گرفته است.

Creating Images from Appearances of Existence in Nahj al-Balagha

Creating images is regarded as an artistic method of expression. The method, being one in harmony with human nature, has been used in holy Quran and Islamic texts and, in this way, creatures and phenomena have been put exposed to addressees` eyes as living and dynamic beings. Creating images is regarded as the most appropriate method for expressing one`s purpose and affecting addressees. The affection would be intensified in the case of being in harmony with human nature and self-evident perceptions. Following the holy Quran, using such a method has been current in Nahj al-Balagha. The book has spoken to human intellect, sense and conscience all. Imam Ali (a) in his mellifluous and eloquent speeches, has drawn interesting scenes of the universe for his addressees in his speeches. In the paper, some cases of his image-creating of earth, sky, mountains, clouds and some birds such as peacock and bat have been studied.