سیره امیرالمومنین علیه السلام در ابقا و عزل کارگزاران عثمان به ویژه معاویه

بسیاری امیرالمومنین علی علیه السلام را در عزل تمام کارگزاران عثمان بویژه معاویه قاطع دانسته و از شیوه عزل آنان سخن نگفته‌اند. مقاله این نکته را ثابت می‌کند که حضرت به جهاتی حداقل چهار تن از کارگزاران عثمان را ابقا کردند و بر این نظراست اعزام عمارة بن شهاب به کوفه از گزارش‌های سیف تمیمی و بی‌ اعتبار است. امام دو شیوه کلی عزل، در باره بقیه کارگزاران اعمال کرد. مقاله با روش توصیفی تحلیلی و با شیوه اسنادی به تبیین شیوه عزل کارگزاران عثمان پرداخته و با تحلیل نامه 75 نهج البلاغه بر این نظر است که حضرت بهترین شیوه را برای عزل معاویه در سه مرحله پی‌گرفت تا مشکل حاکم شام را بدون خون ریزی حل کند. این معاویه بود که به نامه حضرت و سفیر ایشان پاسخ نداده و با تحریک طلحه و زبیر و بعد اعلام جنگ به سفیر امام، به  مخالفت با رهبر مسلمین پرداخت و هر گونه همکاری را با خلیفه مسلمین رد کرد.

Sireh of the Amir al-Mu’minin Ali (AS) in Retaining and dismissing agents of Ottoman: Mu’awiyah

Many considered Amir al-Mu’minin Ali (AS) decisive in dismissing all the agents of Ottoman, particularly Mu’awiyah but did not talk about the methods of dismissing them. The article proves that the Imam retained at least five of Ottoman’s agents. It also claims that sending of Amarat ibn Shahab to Kufa was one of Saif Tamimi’s invalid reports. The Imam dismissed other agents through two general methods. The article uses a descriptive-analytic and a documentary method to explain the method of dismissing the Ottoman agents. Through analyzing the 75th letter of Nahj al-Balaghah, this article indicated that Imam followed the best method to dismiss Mu’awiyah in three stages and solved the problem of the ruler of Levant without bloodshed. It was Mu’awiyah who did not respond to the letter of the Imam and his ambassador, and by inciting Talha and Zubair and then declaring war opposed the Amir al-Mu’minin and rejected any cooperation with him.