بررسی انتقادی راهکارِ جان مارتین فیشر در حل معضل بخت

مسئلهٔ اساسی این پژوهش تحلیل و نقد راهکار جان مارتین فیشر در حل معضل بخت و هدف از آن نشان‌دادن ناکارآمدی این راهکار به روش توصیفی - تحلیلی است. بر اساس معضل بخت، نفی تعین‌گروی در پیدایش یک کنش به سلب آزادی و مسئولیت اخلاقی کنشگر می‌انجامد. فیشر تلاش می‌کند بر اساس بازسازی یکی از مثال‌های فرانکفورتی در جهانی نامتعین، معضل بخت را بر پایۀ ترسیم دو جهان حل کند. جهان 1 متعین، اما جهان 2 بر اساس ماشین تصادفی نامتعین است. کنشگر در جهان ممکن اول بر اساس مثال‌های فرانکفورتی مسئول است. در جهان دوم با خاموش‌ماندن ماشین به نحو تصادفی، جهان 1 و 2 این‌همان و درنتیجه کنشگر مسئول خواهد بود. در این پژوهش آشکار می‌شود: الف) تقریر فیشر از معضل بخت، نسخه‌ای از صورت‌بندیِ مبتنی بر فقدان علیت است و پاسخ فیشر حتی کارآمدی لازم برای حل این صورت‌بندی را ندارد. ب) علیت حاکم بر جهان 2 فیشر، متفاوت با علیت ناتعین‌گروانه‌ای است که اختیارگروان حامی علیت مبتنی بر رویداد مد نظر دارند. از نظر آنها، قرارگرفتن علیت ناتعین‌گروانهٔ فعال در سلسلهٔ علی یک کنش، شرط اساسی پرداختن به معضل بخت است؛ اما در سلسلهٔ علی کنش در جهان دوم فیشر، هیچ‌گونه علیت ناتعین‌گروانهٔ فعالی وجود ندارد. درنتیجه فیشر اساساً با معضل بختی که اختیارگرویِ علیت مبتنی بر رویداد را تهدید می‌کند، مواجه نشده است که بخواهد آن را حل کند.

a critical examination of john martin fischer’s solution to the problem of luck

the primary focus of this research is to analyze and critique john martin fischer’s proposed solution to the problem of luck. using a descriptive-analytic method, the study aims to highlight its shortcomings. the problem of luck arises from the belief that the absence of determinism in the formation of actions undermines the agent’s freedom and moral responsibility. fischer addresses this issue by reimagining one of frankfurt’s examples in an indeterminate world, presenting two scenarios: one where the world is determined (world 1) and another where it is indeterminate due to a random machine (world 2). according to frankfurt’s examples, the agent in the first possible world bears responsibility. however, in world 2, if the machine happens to be randomly inactive, both worlds become identical, and the agent is deemed responsible. this research demonstrates that (a) fischer’s framing of the problem of luck aligns with the formulation based on the absence of causation, but his response falls short in addressing this formulation effectively, (b) the causation governing fischer’s world 2 differs from the indeterministic causation proposed by libertarians advocating for event-based causation. according to them, actively incorporating indeterministic causation into the causal chain of an action is crucial in addressing the problem of luck. however, in fischer’s world 2, there is no active indeterministic causation involved in the causal chain of action. therefore, fischer fails to confront the problem of luck posed to event-based causation, let alone resolving it.