بررسی و نقد راه‌‌حل هورویچ برای پارادوکس دروغگو مطابق نظریۀ حداقلی صدق

پارادوکس دروغگو شامل جمله خودارجاعی است که مدعی کذب خودش است. برای این پارادوکس راه‌‌حل‌های متعددی ارائه شده که بخشی از آنها، کنار‌گذاشتن زبان طبیعی و استفاده از زبان‌های صوری و مصنوعی را راه‌‌حل اساسی می‌‌دانند؛ اما شماری از راه‌‌حل‌‌ها نیز می‌کوشند این پارادوکس را در زبان‌های طبیعی رفع کنند. مسئله مقاله این است که چرا راه‌‌حل پل هورویچ به این پارادوکس طبق نظریۀ حداقلی صدق که در دسته دوم راه‌‌حل‌ها قرار می‌گیرد ناقص است. هدف این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفته این است که نشان دهیم ادعای هورویچ مبنی بر امکان توضیح همۀ کاربردهای مفهوم صدق با توسل به تمایل ذاتی و زبانی ما به قبول همه نمونه‌‌های صورت هم‌‌ارزی کافی نیست. پیشنهاد هورویچ برای حل پارادوکس دروغگو، کنار‌گذاشتن نمونه‌های صورت هم‌‌ارزی مربوط به جمله‌های خود‌ارجاع است. نتیجه اینکه این پاسخ نه‌تنها نمی‌‌تواند پاسخ مناسبی برای این پارادوکس باشد، بلکه پذیرفتن این راه‌حل به معنای ناقص‌بودن تبیین و توضیحی است که نظریۀ حداقلی دربارۀ مفهوم صدق ارائه می‌‌دهد.

Consideration and Critique of Horwich’s Solution for the Liar Paradox in terms of the Minimalist Theory of Truth

The liar paradox involves a selfreferring sentence which claims its own falsity. A host of solutions have been offered for the paradox, some of which take the dismissal of the natural language and deployment of formal languages as the fundamental solution, while others try to solve the paradox in terms of natural languages. The problem of this paper is why Paul Horwich’s solution for the paradox in terms of the minimalist theory of truthwhich falls in the second category of solutionsis flawed. Drawing on the descriptiveanalytic method, this research aims to show the inadequacy of Horwich’s claim that it is possible to explain all uses of the concept of truth by making recourse to our intrinsic and linguistic tendency to endorse all instances of equivalence schema. His solution to the liar paradox is to dismiss the instances of equivalence schema related to selfreferring sentences. I conclude that this answer not only fails to be a proper answer to the paradox, but also amounts to a flaw in the explanation provided by the minimalist theory of the concept of truth.