پژوهشی در باب تفاوت عرفان، فلسفه و کلام

در سه علم عرفان، حکمت الهی و کلام، «وجود» به عنوان موضوع آنها معرفی می‌شود. با توجه به دیدگاه مشهور که امتیاز علوم از یکدیگر را بر اختلاف موضوع‌های آنها مبتنی می‌داند، این پرسش مطرح می‌گردد که علوم یاد‌شده با فرض وحدت موضوع، چگونه تکثّر یافته‌اند؟ پژوهش حاضر با روش توصیفی  تحلیلی در صدد پاسخ به پرسش یاد‌شده است. در پاسخ مشخّص خواهد شد که موضوع عرفان، مطلق وجود یا حقیقت و مصداق وجود است و موضوع فلسفۀ الهی و کلام نیز، وجود مطلق یا مفهوم وجود می‌باشد؛ بنابراین دو علم حکمت الهی و کلام، بر خلاف نظر مشهور میان متکلمان، تفاوت در موضوع ندارند و اختلافشان در ماخذ مبادی تصدیقی آنهاست. مبادی تصدیقی الهیات، از عقل بدون تقیّد آن به مطابقت با ظاهر شرع اخذ می‌گردد و علم کلام، مبادی خود را از ظواهر شرع می‌گیرد و چنانچه ظواهر شرعی با دقت لازم به دست آیند، بدون نیاز به تاویل به نتایجی همسو با نتایج مبادی عقلی منتج خواهند بود.

An Investigation of the Difference among Mysticism,Philosophy, and Theology

In the three sciences of mysticism, divine wisdom (philosophy), and kalām (theology), “existence” is said to server as the subjectmatter. Given the majority view that sciences are distinguished from one another in virtue of their subjectmatters, the question arises of how these three sciences are distinguished given that they have the same subjectmatter. This research seeks to answer this question, drawing on a descriptiveanalytic method. It will turn out that the subjectmatter of mysticism is pure existence or reality and the exemplification of existence and that of divine philosophy and kalām is absolute existence or the concept of existence. Thus, contrary to the majority view, divine philosophy and kalām do not differ over their subjectmatters, their difference boiling down to sources of their assent preliminaries. Assent sources of philosophy are derived from intellect without being constrained by conformity to appearances of the religion, while kalām derives its preliminaries from appearances of the religion, and if religious appearances are acquired with sufficient care, then they will lead to conclusions consonant with intellectual preliminaries without a need for exotic interpretations.