واکاوی تحلیلی مسئله گرتلر دربارۀ معیار درون‌گرایی برون‌گرایی در فلسفۀ ذهن

نظریۀ برون‌گرایی با صورت‌بندی کنونی خویش از مهم‌ترین رویکردهای نوآمد در فلسفۀ زبان و ذهن معاصر است. گرتلر، فیلسوف تحلیلی معاصر، با طرح مسئله‌ای جدید درباره معیار تمایز درون‌گرایی برون‌گرایی دربارۀ محتوای ذهنی، کوشیده است نشان دهد واژگان فنی «درون‌گرایی‌» و «برون‌گرایی» ابهام جدّی دارند. جان‌مایۀ استدلال گرتلر چنین است که هر معیاری برای تمایز این دو، ناگزیر باید به مفهوم «نفسی برای شناسا» تمسک کند، درحالی‌که به باور وی این مفهوم خود به‌لحاظ توصیفی و هنجاری مبهم و مشکل‌زاست. من در این نوشتار، نخست توضیحی مقدماتی دربارۀ مناقشۀ برون‌گرایی درون‌گرایی در فلسفۀ ذهن ارائه می‌کنم و سپس مسئلۀ گرتلر را به‌تفصیل شرح داده و آن‌گاه پس از توضیح معیارهای پیشنهادی گرتلر، در بخش پایانی می‌کوشم پیش‌فرض‌های نادرست و خطاهای روش‌شناختی او را کشف و تبیین کنم.

An Analytical Examination of Gertler’s Problem concerning the Criterion of InternalismExternalism in the Philosophy of Mind

In its present formulation, externalism is an important new approach in contemporary philosophies of language and mind. Gertler, a contemporary analytic philosopher, has proposed a new problem concerning the criterion for the distinction between internalism and externalism about the mental content, in an attempt to show that the technical terms, “internalism,” and “externalism,” are seriously vague. The idea behind Gertler’s argument is that any criterion for such a distinction has to appeal to the notion of “subjective,” while this concept is, for her, descriptively and normatively vague and problematic. In this paper, I will first introduce the internalismexternalism debate in the philosophy of mind, and then elaborate Gertler’s problem. After explicating Gertler’s proposed criteria, I will finally seek to uncover and elaborate her wrong presuppositions and methodological errors.