طرح اجبار قانونی یا اختیار رضایتمندانه اصلاح نژادی و تولید مثل انتخابی انسان بر اساس اطلاعات ژنتیکی

یکی از معایب‌ افزایش دسترسی به اطلاعات ناشی از آزمون‌های ژنتیکی، افزایش احتمال تبعیض میان افراد و سو استفاده از این اطلاعات در زمینه‌ اصلاح نژاد است. آن‌چه تلاش برای محدود ساختن صفات ارثی معیوب شناخته می‌شود، ممکن است در عمل به سیاستی در جهت به‌ وجود‌ آوردن نژادی خاص مبدل شود. این امر موجب شده عده‌ای به مخالفت با هرگونه طرح اجباری اصلاح نژاد بر اساس اطلاعات ژنتیکی بپردازند؛ به همین دلیل شناسایی و جلوگیری از این گونه سو استفاده‌ها از منظر فقهی و حقوقی از اهمیت بالایی برخوردار است. از طرف دیگر، در برخی موارد، استفاده از اطلاعات ژنتیکی با هدف اصلاح نژادی در جهت جلوگیری از به وجود آمدن کودکانی است که با برخی بیماری‌های خاص موجب عسر و حرج خود و خانواده و نیز مشکلاتی برای جامعه می‌شوند. مقاله حاضر یک تحقیق میان رشته‌ای است که به صورت تحلیلی و توصیفی به بیان مفاسد طرح اصلاح نژادی بر اساس مباحث ژنتیکی، راه‌های جلوگیری از آن، بحث اصلاح نژاد رضایتمندانه و استثنای وارد بر ممنوعیت طرح اصلاح نژادی با توجه به اصول پذیرفته شده در حقوق اسلام و ایران و متن اعلامیه حقوق بشر اسلامی پرداخته است.