جواز یا حرمت ارایه خدمات کمک باروری

امروزه استفاده از شیوه های جدید باروری با سرعت وصف‌ناشدنی توسط زوجین نابارور مورد استقبال قرار می‌گیرد. در تمامی شیوه های نوین باروری آنچه در بدو امر ضرورت می‏یابد، اخذ سلول جنسی از زن یا مرد و تلقیح آن به رحم زن متقاضی فرزند یا زن بیگانه است. سلول جنسی مزبور با تخمک و یا اسپرم همسر یا بیگانه در محیط آزمایشگاه ترکیب می‌شود و سپس سلول ترکیب یافته به رحم متقاضی منتقل می‌شود و یا در مرحله پیشرفته تر، جنین به دست آمده به رحم زن متقاضی فرزند یا بیگانه منتقل می‌گردد؛ جواز یا حرمت اخذ سلول های جنسی یا جسمی از زنان و مردان داوطلب و یا حمل و زایمان از طرف داوطلب جانشینی در بارداری، مساله مقاله حاضر است که نویسنده به بررسی آن می‏پردازد. نظر به این که برخی فقها به حرمت این عمل و برخی به جواز مطلق و گروهی به جواز در صورت عدم ارتکاب مقدمات حرام و برخی به وجوب اظهارنظر نموده اند، نویسنده در مقاله حاضر با بررسی دیدگاه‌های ایشان نتیجه می‌گیرد که احتمالاً اضطرار افراد نابارور دلیلی برای وجوب ارایه خدمات کمک باروری نیست و جز در موارد خاصی که ارایه با ارتکاب مقدمات حرام همراه نباشد و یا ضرورتی از جهت ارایه‌کننده وجود داشته باشد، ارایه خدمات کمک باروری جایز نیست.