معناشناسی «وعده» و «تعهد» و تاثیر آن بر تفسیر ماده 1035 قانون مدنی ایران

مفهوم واژه «وعده» در اصطلاح حقوقی و تشابه یا تفاوت معنایی آن‌ با مفهوم «تعهد»، از موضوعات اختلافی میان حقوق‌دانان است. این واژه‌ در قوانین ایران‌، تنها در ماده 1035 قانون مدنی و درباب «وعده‌ی نکاح» به‌کار رفته‌است. از همین رو، اختلاف نظر درباره ی معنای وعده، سببب شده است تا حقوق دانان تفاسیر متفاوتی از این ماده ارائه دهند. هدف این پژوهش، بررسی دقیق معانی دو واژه‌ «وعده» و «تعهد»، بیان آراء متفاوت و تلاش در جهت برگزیدن معنای صحیح این واژگان است. در نهایت، تاثیر این اختلاف‌نظر، در بروز برداشت‌های متفاوت از ماده 1035 قانون مدنی مورد بررسی قرارگرفته و تفسیر صحیح‌تر از ماده فوق، ارائه و تبیین خواهدشد. نوشتار حاضر، پژوهشی از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و اطلاعات آن به روش کتابخانه‌ای گردآوری شده‌است. بررسی‌های به‌عمل آمده نشان داد، اولا وعده به معنای قول و قرار ساده، مفهومی متمایز از تعهد و فاقد عنصر الزام‌آوری است؛ ثانیا، با این بیان، حکم ماده 1035 قانون مدنی مبنی‌بر الزام‌آور نبودن وعده‌ نکاح، محدود به موارد «وعده‌ صرف» به نکاح بوده و شامل مواردی که حاوی تعهد طرفین به ازدواج در آینده می‌باشد، نخواهدبود.