ظرفیت‌سنجی مداخلة حاکمیت نسبت‌به ناقضان قوانین جزایی در بوتة نقد قانون حمایت از اطفال و نوجوانان و آیین‌نامة اجرایی آن

توجه به مفاد مادة 6 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان مصوب 1399 و آیین‌نامة اجرایی مصوب 1400 آن، پرسش نقادانه از ظرفیت‌سنجی مداخلة اثربخش حاکمیت، نسبت‌به اطفال و نوجوانان ناقض قوانین جزایی را مطرح می‌نماید؛ زیرا از طرفی، مصلحت و منافع عالیة این قربانیان خاموش، ایجاب می‌کند که حاکمیت، با رویکردی درمانگر و مصلحت‌اندیش، در تعیین واکنش نسبت به آنان مداخله نماید و عدم حمایت جدی حاکمیت از آنان، موجب تداوم سلسلة معیوب ناهنجاری رفتاری آنها می‌شود. از طرفی دیگر، این امر، با قول مشهور لزوم مداخلة حداقلی حاکمیت در عرصة خانواده ناسازگار می‌باشد. بنابراین مقالة حاضر با روش ترکیبی و کاربست مبانی کمی و کیفی پژوهش (طیف لیکرت)، مداخلة عندالاقتضای حاکمیت نسبت به اطفال و نوجوانان بزهکار را ارائه کرده است. این نوع مداخله، با دو رویکرد سلبی و ایجابی، نگاهی کرامت‌بخش و مصلحت‌محور دارد و مستلزم تعامل نهادهای حاکمیتی ملزم به مداخلة حمایتی مندرج در قوانین مذکور است که ظرفیت‌های بومی و محلی را نیز در تعیین و اجرای واکنش جزایی نسبت به اطفال و نوجوانان به کار می‌گیرد. در این راستا، ناکارامدی شیوة فعلی حبس و نگهداری در کانون اصلاح و تربیت، مبین لزوم تغییر سیاست جنایی واکنشی در این مسئله بوده و نیازمند زیرساخت‌های محکم تقنینی است. به منظور اثربخشی مداخلة اقتضایی حاکمیت، ایجاد مرجعی مستقل که با رویه‌ای واحد، ابتکار، نظارت و پایش مستمر، تمامی مسائل حیطة جزایی اطفال و نوجوانان را پوشش دهد، بسیار ضروری است.

Capacity assessment of Sovereign intervention against Children and Adolescents violate Criminal Laws in criticism of the Law on Children and Adolescents Protection and its executive regulations

Considering to the Provisions of Article (6) on the law on child and Adolescent Protection approved in 1399 and its executive regulations in 1400, the critical question is arises about the capacity assessment of effective sovereignty intervention against the children and adolescents violate criminal law; Because, on one hand, the best interests of these silent victims, require that the sovereignty should intervene in determining the reaction to them with therapeutic and expedient approach, and the lack of serious protection of sovereignty from them will lead to the continuation of defective series of their behavioral abnormalities. On the other hand, this subject is incompatible to the well known saying that the sovereignty needs to intervene minimally in family sphere. Therefore this article with combined method and the application of qualitative and quantitative of principles research (Likert Scale), has performed the intervention of sovereign over the delinquent children and adolescents whenever is required. This type of intervention with the negative and positive approach is based on dignified and expedient perspective and requires the interaction of sovereignty institutions in protective intervention contained in said law and also applies local and indigenous capacities in determining and executing of criminal reaction on children and adolescent. In this regard, the inefficiency of this current method such as imprisonment and maintenance in Correctional Centers indicates the necessity of changing in criminal policies in this problem and requires the strong legislative infrastructure. In order to the effectiveness of sovereign contingency intervention, it is necessary to establish an independent institute that could cover initiative, supervision and continuous monitoring in all issues related to children and adolescent crimes   with a single procedure.