رویکردی بر حق تعلم کودک توسط والدین در قوانین داخلی و اسناد بین المللی

حق بر آموزش کودک، از حقوق فردیوی و از جمله حقوق اجتماعی برای داشتن جامعه‌ سالم است.در جامعه‌ کنونی، اجرای این حق بر عهده‌ نهادهای رسمی مانند دولت و نهادهای غیر رسمی مانند خانواده است. طبق اسناد بین‌المللی، خانواده با توجه به نقش اساسی خود که در تعلیم و تربیت کودک دارد، در تضمین اجرای این حق نسبت به دولت در اولویت قرار دارد. در تحقیق حاضر به روش توصیفی_تحلیلی در پی پاسخ به این سوال هستیم که دامنه نقش والدین در تعلیم و آموزش کودک چه موضوعات و ابعادی را در بر می‌گیرد. تبیین این مساله، نگارندگان را به این نتیجه رهنمون ساخته است که با نظر به این که کودک بیشترین ارتباط عاطفی، روانی، شخصیتی و ... را با خانواده خود برقرار می‌کند؛ نه تنها باید تدابیری اندیشیده شود که خانواده کانون تعالی و رشد وی باشد، بلکه دولت نیز باید بیش از هر چیز تامین سلامت خانواده را در اولویت برنامه اجرایی خود قرار دهد تا کودکان به عنوان نیروی انسانی آینده کشور بتوانند تمام نیازهای خود را ابتدا در خانواده‌ای سالم و سپس در جامعه‌ای متعالی رفع کنند.

The right of child’s education according to the law and international documents

A healthy community regards the right of Child’s education as both individual and social obligation. Although this right is presented by the family and government the role of the former is more emphasized according to the international documents.  Now the question is how far the family should contribute to the child’s education? The findings prove the sole responsibility of the government to provide a good basis of education and well being in each family unit. Family in return grows up healthy efficient children for a prosperous society.