واکاوی فقهی حقوقی شرایط اعمال ماده 945 قانون مدنی (نکاح در بیماری منتهی به وفات)

ماده 945 قانون مدنی به تبعیت از فقه امامیه، برخی از آثار نکاحی را که در بیماری متصل به فوت زوج واقع گردد، سلب کرده است. شرایط اعمال این حکم استثنایی از جهت ظرفیت یا سببیت بیماری برای وفات و مدت بیماری نیازمند بررسی است. به علاوه این سوال وجود دارد که آیا می‌ توان حکم مذکور را در باره ازدواج با زوجه بیمار نیز تسری داد؟ جستار حاضر به‌ منظور رفع ابهام‌ های موجود، با روش توصیفی تحلیلی به واکاوی موضوع پرداخته و با بسنده کردن به قدر متیقن احکام استثنایی و نیز با توجه به مبانی فقهی به عنوان اصلی هدایتگر، به این نتیجه رسیده است که حکم مزبور اختصاص به مواردی دارد که بیماری هنگام نکاح در مدت کوتاه به وفات بینجامد، بدون این که مقاربتی بین زوجین رخ داده باشد. البته آگاهی زوجین از بیماری نقشی در حکم ماده 945 ندارد. این حکم قابل تسری به ازدواج مرد سالم با زوجه بیمار نیست.

A Jurislaw Investigation on Conditions of Article 945 Civil Code: (the marriage terminated by death)

Article 945, in accordance with Imamiyah jurisprudence, has overlooked the circumstances of a marriage contract which terminates by the death of the ill husband. The conditions of this exclusive edict need more investigation in terms of capacity, cause and duration of the illness. The question is how that would be considered in case of marriage with an ill woman? This article applying descriptive analytical approach seeks to unfold the ambiguities of the Article 945 by adopting the means of measuring certainty in exceptional cases and juridical basis. The conclusion says that the Article will be effected only when the illness soon ends up with death while no intercourse has already occurred between the couples. Accordingly, although the prime awareness of the illness has been considered neutral in the edict, the edict is not applicable in case of ill woman.