نظریات اخلاقی در آیینه حقوق

در این مقاله ، ضمن معرفی اجمالی نظریه های غالب اخلاقی ، انعکاس این نظریه ها در مقررات حقوقی بررسی می شود . اخلاق حق مدار که عمدتا و امدار سیستم اخلاقی کانتی است . به عنوان نظامی اخلاقی ، موجه و مبنای استاندارد و هنجارهای حقوق بشری است . اخلاق نفع نگار با تمرکز بر مصلحت عمومی ، به عنوان ملاک اصلی اخلاقی بودن هنجار ، اصولا نمی تواند به عنوان مبنای اخلاقی در زمینه حقوق بشر قرار گیرد . اخلاق فضیلت مدار با وجود کاربرد آن در تربیت فضیلت محورانه افراد ، قادر به ارائه نظریه عدالت و در نتیجه ، ایجاد سیستمی حقوقی نخواهد بود. از سوی دیگر تاکید بر فضیلتها در باز توزیع امکانات اجتماعی ، اعم از ثروت و قدرت و معرفت می تواند روحیه دورنگی و نفاق را گسترش داده و در عمل مروج رذیلت و نه فضیلت باشد.اخلاق نوع دوستانه علی رغم این واقعیت که در گفتمانی فمنیستی متولد شده است ، ضرورتی ندارد در همان حوزه باقی بماند و میتواند ، در نظام حقوقی به عنوان مکملی برای اخلاق حق مدار مطرح باشد . نگارنده در این مقاله به این نتیجه خواهد رسید که نظام حقوقی موجه و در عین حال کارا نمی تواند ، تنها بر یک نظریه اخلاقی تکیه زند ، بلکه بایستی انعکاسی از تلفیق نظریات اخلاقی مختلف باشد .