شکست ساختاری، مصرف برق و رشد اقتصادی ایران (1384 - 1346)

تولید، اعم از تولید صنعتی و کشاورزی، بدون وجود شبکههای زیربنایی اقتصادی امکان‌پذیر نیست. نیروی برق با توجه به تغییرات پدید آمده در صنایع و تبدیل نیروی محرکه مکانیکی به الکتریکی، پیدایش موتورهای برقی و گسترش ابزارهای ماشینی، نقش بسیار مهمی در توسعه صنعتی کشورها ایفا می‌کند. گسترش مصرف سرانه برق در سطح کشور نیز نشان‌دهنده این است که رشد و توسعه‌ اقتصادی و رفاه اجتماعی در کشور از رشد خوبی برخوردار بوده است. رابطه بین مصرف برق و رشد اقتصادی در صورت وجود یا عدم وجود شکست‌های ساختاری و تغییرات رژیمی تغییر کند، لذا توجه به وجود شکست ساختاری و تغییرات رژیمی در بررسی‌های تجربی امری مهم و ضروری بوده و عدم توجه به آن ممکن است به نتایج غیر قابل اتکا و گمراه کننده‌ای منتهی گردد. در این مقاله تلاش شده‌است با استفاده از داده‌های سری ‌زمانی سالانه اقتصاد ایران طی دوره (1384 - 1346) رابطه بین مصرف برق و رشد اقتصادی با تاکید بر شکست ساختاری مورد بررسی قرار گیرد. در این راستا، از آزمون‌های ریشه واحد زیوت - اندریوز برای تعیین تغییرات ساختاری به شکل درونزا و همچنین از آزمون همجمعی‌ گریگوری ‌- هانسن جهت بررسی رابطه بلند مدت بین مصرف برق و رشد اقتصادی با تاکید بر شکست ساختاری استفاده شده است. نتایج بدست آمده از تحقیق نشان می‌دهد که با در نظر گرفتن شکست ساختاری، رابطه بلند مدت مثبت بین مصرف برق و رشد اقتصادی ایران وجود دارد.