برآورد تابع تقاضای مواد غذایی مشمول یارانه، در برنامه های دوم و سوم توسعه اقتصادی: مطالعه موردی مناطق شهری ایران

یارانه مواد غذایی روشی جهت باز توزیع درآمد، به سمت منافع گروه‌های کم درآمد می‌باشد، که در این زمینه کالاهای اساسی نقش مهمی را ایفا می‌کنند. به علت محدودیت بودجه‌ای دولت و همچنین تخصیص بهینه منابع، اولویت‌بندی کالاهای مشمول یارانه از اهمیت بسزایی برخوردار است.در مقاله حاضر به برآورد تابع تقاضای مواد غذایی منتخب مشمول یارانه (نان، شیر، گوشت، روغن و قند و شکر) از طریق داده‌های بودجه‌های خانوارهای شهری ایران طی سال‌های 1363الی1384، با استفاده از سیستم تقاضای تقریباً ایده‌آل aids))، می‌پردازیم. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد به علت ویژگی بی کشش بودن اقلام یارانه‌ای ذکرشده، هر گونه کاهش در میزان پرداخت یارانه‌ها موجب افزایش قیمت کالاهای مشمول یارانه شده و فشار زیادی را به مصرف کنندگان فقیر و تهی دست وارد می‌سازد. به علاوه از مقایسه یارانه‌های پرداختی دولت در برنامه دوم و سوم توسعه و کشش‌های درآمدی و قیمتی برآورد شده می‌توان نتیجه گرفت میزان یارانه‌های پرداختی به موادغذایی در برنامه سوم نسبت به برنامه دوم مناسب‌تر بوده است.